Οι Αναρχοαριστεροί θέλουν ΤΩΡΑ (νέο) αίμα : Θέλουν νεκρό ή νεκρούς «ήρωες» !

     Ίσως φάνηκε μια μικρή ελπίδα σωτηρίας αυτού του άμοιρου κράτους.
     Ίσως η κοινή λογική αποκτήσει (ξανά) κάποια (έστω και μικρή) αξία στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία.
     Ίσως η Ελλάδα καταφέρει και επιβιώσει τελικά με αξιοπρέπεια. Ελπίδα τουλάχιστον ακόμα έχουμε.
                                         Ίσως… (1)


     Σε περιόδους κρίσεως, όπως αυτή που διανύουμε, είναι αυτονόητο, ότι δυνάμεις που θέλουν την ολοκληρωτική καταστροφή, θα βρουν ενδοξότερο και λαμπρότερο πεδίο δράσης : Αγανακτισμένοι συμπολίτες μας επειδή έχουν απολύτως δίκαια αιτήματα, ως παράδειγμα, επειδή τους κλέβουν τις τίμιες συντάξεις τους, βγαίνουν και διαμαρτύρονται. Εκεί τότε αναμειγνύονται οι δυνάμεις της (όποιας αλόγιστης) καταστροφής και επέρχεται σύγχυση. Ταυτόχρονα όμως καπηλεύονται και διακυβεύουν τα όποια τίμια λαϊκά αιτήματα και διεκδικήσεις.

Το χειρότερο μάλιστα είναι, πως στο όνομα της δημοκρατίας ενεργούν πάντα εναντίον της όποιας δημοκρατίας καλής ή κακής ! Όσο μεγάλες κουβέντες κι αν πούμε ή όσο μεγαλειώδεις ιδέες και να έχει όποιος και κάποιος, είναι απαράδεκτο να επιχειρείται έτσι, να δολοφονηθεί η δημοκρατία με αντιδημοκρατικό τρόπο βαφτίζοντας τον μάλιστα έτσι απλά κι αυθαίρετα «δημοκρατικό» : Είναι οξύμωρο…
Προχωρούν δε και παρακάτω :
Εκτός της όποιας τρομοκρατίας από φλεγόμενα γκαζάκια έως και εν ψυχρώ δολοφονίες επιχειρούν να κατεβάσουν την ωμή βία σε όλη τη πόλη.
Η δικαιολογία είτε λέγεται Πολυτεχνείο είτε συνδικαλιστική οργή είτε γηπεδική αγανάκτηση εναντίον κάποιου διαιτητή ενέχει τον εξής κίνδυνο (που δυστυχώς πολλές αναρχοαριστερές ομάδες ΕΥΧΟΝΤΑΙ) να χυθεί ανθρώπινο αίμα ως και θάνατος!
Οι νεκροί της Μαρφίν βέβαια δεν μετράνε, ή μάλλον τους μετράνε ως αμελητέα παράπλευρη απώλεια.
Εάν όμως ένας «κουκουλοφόρος» μέσα σε εκτεταμένα επεισόδια τραυματισθεί άσχημα ή ακόμα καλύτερα (για το σκεπτικό των παραπάνω ομάδων) χάσει τη ζωή του αυτόματα ανακηρύσσεται Ήρωας !

Και δυστυχώς αυτό το ζητάνε αλλά και το επιδιώκουν !

Τι είναι ένα θύμα 2, 3 ή και 100 μπροστά στις μεγάλες (αποδιοργανωτικές) ιδέες τους ;

Τώρα θεωρούν πως είναι η μεγάλη ευκαιρία τους να καίνε να σπάνε ακόμα και να δολοφονούν, μετρώντας μόνο με τα αναρχοαριστερά οράματα τους.
Εδώ είναι μαέστροι στην προπαγάνδα (βρίσκουν και κάνουν).
Εκμεταλλεύονται πρωτίστως την αδυναμία των κακών πολιτικών μας με τις (πιθανόν) καλές προθέσεις.

Είναι σίγουρα ευκταίο και όχι μόνο, να προστατεύουμε την όποια ανθρώπινη ζωή.

Τι θα συμβεί όμως όταν και επειδή, της όποιας παρανοϊκής αναρχοαριστεράς, δεν της αρέσει η δημοκρατία των 250 και συν, βουλευτών, και αρχίσει να κλιμακώνει τα επεισόδια στους δρόμους ;

Νομίζουν οι καλόπιστοι όποιοι πολιτικοί μας ότι οι βόμβες και τα δολοφονικά αυτοσχέδια όπλα σβήνονται μόνο με αφρούς και πυροσβεστικά οχήματα ή έστω ληγμένα δακρυγόνα ;
Τι θα συμβεί τελικά αν εκβιάζουν όλο και χειρότερα και κάθε μέρα ακόμα χειρότερα, με επεισόδια την όποια δημοκρατία;

Πόση καταστροφή αντέχει ακόμα αυτό το ήδη μισοδιαλυμένο κράτος ;

Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους εδώ στην Ελλάδα ότι πρέπει ο όποιος χουλιγκανισμός εκ των προτέρων δεν πρόκειται να περνά, και όχι να κλιμακώνεται και να εκβιάζει ακόμα και θύματα απ όλες τις πλευρές;

Φυσικά είναι μοναδικό Ελληνικό παράλογο τα θύματα ταραξίες να έχουν μεγαλύτερη αξία και να ηρωοποιούνται κι από πάνω, ενώ όσοι (ταυτόχρονα κιόλας) αθώοι και να τη πληρώσουν δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στα οράματα διώξεις και επιδιώξεις τους (οι παράπλευρες ασήμαντες τους απώλειες)…

    Από τη στιγμή μάλιστα που αυτός είναι και ο τελικός σκοπός τους (με όποιο τρόπο να καταστρέψουν και από την καταστροφή να καλλιεργηθούν καλλωπισθούν ή και κυριαρχήσουν τα οράματα ή οι φαντασιώσεις τους), ας πάψουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Επιτέλους το κυρίαρχο Δημοκρατικό κράτος να λειτουργήσει και να εφαρμόσει τις όποιες νόμιμες αλλά και αποτελεσματικές δράσεις καταστολής πριν μας καταστείλουν ως κράτος αυτές οι αυθαίρετες δυναμικές μεν, αλλά ουσιαστικά, τρομοκρατικές μειοψηφίες.

Ο σκοπός τους είναι τώρα εμφανέστατος ειδικά αν αρχίσει διεθνώς να βελτιώνεται η θέση της Ελλάδας:

    Τότε εντονότερα, η ιθύνουσα ομάδα τους θα θέλει, θα προσδοκά και θα εύχεται έναν νεκρό η και παραπάνω θύματα.
Έτσι η Προπαγάνδα τους θα πλάσει μύθο και ήρωα.
Έτσι θα επιχειρήσουν εκ νέου έναν άτυπο αλλά ουσιαστικό εμφύλιο.
Έτσι θα επιχειρήσουν εκ νέου μια ανατροπή της όποιας δημοκρατίας μπας και κατ ελπίδα (τους) βρεθούν στα πράγματα αυτοί.
Έτσι θα επιχειρήσουν εκ νέου να κοροϊδέψουν τη κοινή γνώμη ότι είναι οι μαχητές και επαναστατικοί σωτήρες, αυτοί... οι χασάπηδες της όποιας δημοκρατίας.

   Το κράτος και η ηγεσία του πρέπει να αποτρέψει, αλλά κυριότερα σε κάθε περίπτωση να απομονώσει, αλλά συνάμα και να καταγγείλει κάποτε επίσημα αυτά τα ανώμαλα φαινόμενα.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν …
 

Ήδη αυτοί αρχίσανε. 

1) Ίσως, γιατί το πρόβλημα πάντα είχε δύο κύριους παράγοντες και μια τρίτη «χαριστική βολή» :
Α) Αναποτελεσματικότητα και Αναξιοκρατία. Αναποτελεσματικότητα γιατί είτε δεν γίνονταν σωστή εφαρμογή των νόμων, είτε γιατί θεσπίζαμε –θεσπίζανε, πολλές φορές για μικροπολιτικούς σκοπούς, άθλιους νόμους που ακόμα και στο όποιο πλαίσιο οικονομικής – πολιτικής θεωρίας, απάτη ήταν, εναντίον του λαού. Κατόπιν αυτών γινόταν μια ακατάσχετη ανθρωποφαγία αξιόλογων ανθρώπων αλλά και ένας πρόστυχος οικονομικός κανιβαλισμός του Δημοσίου, δηλαδή του κράτους μας.
Β) Η Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια έγινε θύμα μιας άθλιας αλλά και ανώμαλης κοινωνικής μεταβολής. Με δικαιολογία σχεδόν πάντα το φάντασμα του «φασισμού» όπου ταυτίστηκε με το φάντασμα της ακροδεξιάς, τουμπάραμε το φαινόμενο και τραπήκαμε έρμαιο ισχνών αλλά δυναμικών αναρχοαριστερών μειοψηφιών. Τα άκρα εδώ συναντήθηκαν : Για να προφυλάξουμε το ένα μας μάτι βγάλαμε μόνοι μας το άλλο!
Με άλλα λόγια, το Χάος του φασισμού μετακύλυσε στο αντάρτικο κάποιων ομάδων όπου ο κύριος σκοπός τους ήταν και είναι ή να παρασιτεύουν εναντίον του κράτους ή να προσπαθούν να καταλύσουν τους νόμους το Σύνταγμα αλλά και το ίδιο το κράτος.
Ο λόγος ; Ή πρόκειται περί γενικών αλλά επικίνδυνων και αυθαίρετων διεθνιστικών ιδεοληψιών ή ακόμα χειρότερα χρησιμοποιούν κάποιες Ιδεολογίες από τα κιτάπια της Ιστορίας επειδή ο πραγματικός σκοπός τους είναι να καταστρέψουν ο,τι έχει καταφέρει και δημιουργήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός. Τα κίνητρα εδώ κατά κανόνα και κυρίως είναι ψυχιατρικής φύσεως. Η επικάλυψη πάντα είναι τα «δικαιώματα» του λαού ή η δήθεν πραγματική δικαιοσύνη.
Ο Σκοπός όμως είναι μόνο ένας : Διαλύστε το κράτος τον όποιο θεσμό, το κάθε οικοδόμημα, κοντολογίς διαλύστε το Σύμπαν επειδή έτσι μας αρέσει ή επειδή μας πειράζει που είναι έτσι. Λαμπρά!

Η χαρισματική βολή; Το ξέφραγο αμπέλι σε όλα τα σύνορα μας. Αυτό όμως θα φανεί στη συνέχεια του έργου…


Team Apopsis