Βοράς – Νότος
Ο πόλεμος ή η έντονη τούτη διαμάχη που πάει να γίνει, «καλλιεργείται» ήδη από «καλοθελητές» ή είναι τελικά προϊόν Ιστορικής αναγκαιότητας ;
Υπάρχουν τελικά συγκλίνουσες απόψεις ή μόνο και αποκλειστικά κόκκινες γραμμές έτσι ώστε αυτός ο «πόλεμος» να είναι μοιραίος και αναπόφευκτος ;
Το παράδοξο σ αυτή την Ιστορία είναι πως, επικοινωνιακά τουλάχιστον, όπως αντιλαμβάνεται κάποιος από τις «ειδήσεις» εδώ στην Ελλάδα, τα στρατόπεδα έχουν ήδη δημιουργηθεί.
Παράδοξο, επειδή δημιουργήθηκαν μόνο με συνθήματα δίχως να εξηγεί κανείς επαρκώς από τη κάθε πλευρά τι ακριβώς de facto σε μια ενωμένη Ευρώπη μας χωρίζει ή τι ακριβώς θα μπορούσε να μας ενώσει θετικότερα !
Έτσι κοντολογίς καταλήγει ο κόσμος να αρέσκεται σε επιχειρήματα τύπου και επιπέδου, εικονομάχων και εικονολατρών. Από τη μια πλευρά αδιάλλακτοι και αδηφάγα όντα οι Μαντάμ και Μεσιέ Βόρειοι. ή από την άλλη, ανυπόληπτοι χρεοκοπημένοι και ζητιάνοι οι Νότιοι, κρίνονται ως επαχθείς από τους γαλαζοαίματους Βόρειους.
Είναι φανερό λοιπόν, πως αν τεντώνει το σκοινί ο ένας θα το τεντώνει και ο άλλος μέχρι να σπάσει και έτσι θα έχουμε ανεξέλεγκτα φαινόμενα Ευρωπαϊκού (και όχι μόνο ίσως) οικονομικού, εμφυλίου. Φαντάζει αμφίβολο όμως, έως και ανέφικτο εάν έστω κι ένα κράτος βγει «κερδισμένο» από το φαινόμενο τούτο.
Η Ιστορία της Ευρώπης πάντα ήταν γεμάτη από καταστροφικούς πολέμους. Κράτη και Έθνη χαθήκανε και νέα Κρατικά μορφώματα κατά καιρούς γεννηθήκανε.
Έτσι λοιπόν τις σημερινές μας μέρες (και ουχί τω καιρώ εκείνω…), ξαναστήθηκε το σκηνικό του πολέμου, με την προπαγάνδα κυρίως, να αφιονίζει τους Λαούς με απίστευτα ψεύδη και ανακρίβειες, με τέτοιο τρόπο ώστε να καλλιεργείται σιγά αλλά σταθερά ένα αβυσσαλέο μίσος για τους μεν προς τους δε και αντίστροφα. Οσονούπω και με τον τρόπο αυτόν πιθανότατα, αργά ή γρήγορα θα κλείσει η ιδέα (ή το μαγαζί) της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και θα έχουμε ακόμα μια φορά την Ευρώπη να προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της.
Στην κατάσταση μάλιστα που βρισκόμαστε τώρα, εδώ στην Ελλάδα, θα είμαστε σίγουρα εμείς που θα υποφέρουμε και θα πληρώσουμε τα χειρότερα των χειρίστων άπαξ και διαλυθεί η Ευρωπαϊκή ένωση. Λίγο η εισβολή λαθρομεταναστών, λίγο ο μισοδιαλυμένος ήδη κρατικός μηχανισμός, λίγο ο υπέρμετρος λαϊκισμός, λίγο ο αναρχοαριστερισμός με τα διεθνιστικά οράματα περί ισοπέδωσης, λίγο το ένα και το άλλο, το μέλλον της Ελλάδας στο σενάριο αυτό προβλέπεται από ζοφερό έως πλήρες θανατηφόρο.
Το καλύτερο βέβαια σενάριο είναι λοιπόν να μη βαρέσει αφενός διάλυση η Ένωση και αφετέρου να μην απομειωθεί η εθνική μας κυριαρχία όπως κι αν την εννοεί ο καθένας. Γίνεται να υπάρξει αυτή η θετική έκβαση ;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ αλλά με … προϋποθέσεις !
Η βασικότερη και ουσιαστικότερη μάλιστα προϋπόθεση είναι να μη τραβάνε το σκοινί ούτε οι μεν αλλά ούτε και οι δε. Πράγμα όχι μόνο που δεν συμβαίνει, αλλά κάθε μέρα που περνάει περισσότερο μάλλον καλλιεργείται, και από πολλούς πολιτικούς, και από ΜΜΕ μια φιλοπολεμική τάση από όλες τις πλευρές. Φαίνεται πως ο «Θεός» του πολέμου είναι ανώτερος από τον οποίο «Θεό» της λογικής, επικοινωνιακά τουλάχιστον, εδώ στην Ελλάδα.
Πόσο συμφέρει όμως αυτή η πολεμική τάση την ίδια την Ελλάδα και τους Έλληνες ; Σε κάθε σενάριο και σε κάθε περίπτωση, χαμένοι και μάλιστα πολύ άσχημα χαμένοι, είμαστε εμείς οι Έλληνες έστω ακόμα κι αν «χάσουν» (ποδοσφαιροποιημένα) οι Βόρειοι και «κερδίσουν» οι Νότιοι !!!
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΥ ΜΕΡΙΚΟΙ Η ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΝΕ Η ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ !
Αυτό είναι, που κάποιοι άλλοι νομίζουν ότι έχουμε «δέσει τον Γάιδαρο μας» και ότι τίποτα δεν μας… κουνά.
Με ευχολόγια όμως, παρακινδυνευμένες καιροσκοπικές ή ακόμα και τζογαδόρικες προβλέψεις, επιπροσθέτως δε και με (διεθνιστικά) οράματα το όποιο πρόβλημα μας δεν πρόκειται ποτέ όμως να λυθεί. Όσο δε μάλιστα οξύνονται οι παραπάνω περιγραφείσες πολεμικές τάσεις τόσο περισσότερο συνέχεια χαμένοι θα βγαίνουμε επειδή πολύ απλά, αλλά σταράτα, ΗΔΗ έχουμε πάρει την… κάτω βόλτα.
Το συμπέρασμα εδώ είναι πως και οι δυο πλευρές δεν έχουν ούτε απόλυτα δίκιο αλλά ούτε και απόλυτα άδικο. Αυτό που είναι άδικο ανέντιμο κι ανήθικο είναι οι πολεμικές (ποδοσφαιρικού τύπου, χάσαμε - κερδίσαμε) ανακοινώσεις, κραυγές, η ουρλιαχτά και από τις δυο πλευρές εικονομάχων – εικονολατρών, ή πείτε αν θέλετε, Βορείων και Νοτίων.
Κοντολογίς τουλάχιστον εμείς ως Ελλάδα και Έλληνες για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε, πρώτον, οφείλουμε είμαστε ρητώς υποχρεωμένοι να διεκπεραιώσουμε κάποια πράγματα, αλλά και δεύτερον, δικαιούμεθα να απαιτήσουμε και κάποια αυτονόητα τουλάχιστον.
Οφείλουμε : Να καθαρίσουμε τον όποιον κακό μας εαυτό. Οι μίζες, κρατικοδίαιτα παράσιτα οργανώσεων, οργανισμών, και φορέων του Δημοσίου τομέα εν γένει, είναι μορφές εγκλήματος ενίοτε με επικάλυψη δήθεν ιδεολογικού μανδύα. Κατά κανόνα είναι σαφές ποιοι κοροϊδεύουν και κλέβουν, ακόμα και τώρα (ας κοιτάξει αν θέλει κάποιος, ως παράδειγμα, τα πορίσματα του κ. Ρακιντζή κι αν δεν πεισθεί ας συνεχίσει να μιλά για οράματα, ή συνομωσίες, ή ακόμα και για εξωγήινους), και ποιοι δουλεύουν τίμια όπου και να βρίσκονται. Η αδράνεια και η ανοχή ειδικά της τελευταίας τριαντακονταετίας μας έχουν φέρει σε απελπιστική πλέον θέση : Η Ελλάδα, όσο και να μας φορολογούν, κάθε χρόνο χρειάζεται δανεικά έστω κι ας μη πλήρωνε τίποτα από τόκους και χρέη. Ταυτόχρονα οι Έλληνες δεν αντέχουν να πληρώνουν κι άλλο φόρους άμεσους έμμεσους η χαράτσια. Άρα και τους Βορείους να… «κερδίσουμε» οι πρώτοι «χαμένοι» εμείς θα είμαστε….
Δικαιούμεθα : Να φυλάμε τα σύνορα μας δίχως να μας υποδεικνύει ή χειρότερα διατάζει κανείς και το πώς. Δικαιούμεθα Νοσοκομεία και φάρμακα. Απαιτούμε δικαιοσύνη για να μη μας κλέβουν είτε με το πρόσωπο του κράτους είτε με το πρόσωπο των συνδικαλισταράδων, είτε με 1001 τρόπους, διακριτούς όμως πλέον, που έχουνε βρει. Δυστυχώς όμως, και τα δικαιώματα μας ως Λαός τελικά καταστρατηγούνται αλλά και τις υποχρεώσεις μας με μια δόση αναρχοαριστερισμού και κουτοπονηράδας τελικά τις έχουν καταδολιεύσει με αποτέλεσμα να βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στην αποσύνθεση εν γένει της κοινωνίας.
Ενώ λοιπόν, όσο αυταρχικοί, κοράκια άτεγκτοι άπονοι και ο,τι άλλο είναι οι Βόρειοι δεν έχει τελικά και τόσο νόημα γιατί εμείς οι ίδιοι αυτοκτονούμε ως Λαός. Υπάρχουν δεν υπάρχουν, αυτοί οι «άθλιοι» Βόρειοι αργά ή γρήγορα έχουμε πάρει εμείς οι ίδιοι τον κατηφορικό δρόμο του αυτοαφανισμού μας, με τον τρόπο που λειτουργούμε ως τώρα.
Το να διαλύσουμε τη πατρίδα μας δικαιωμένοι και ψευδουπερήφανοι ότι δήθεν δεν φταίμε και εμείς ως Λαός και κοινωνία δεν είναι απλώς υποκρισία αλλά έγκλημα που ισοδυναμεί ακόμα και με προδοσία.
Σε τελευταία ανάλυση δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχουν οι όποιο ξένοι το δικαίωμα να μας διατάζουν ή να μας υποδεικνύουν το πώς θα φτιάξουμε ένα υγιές κράτος αλλά ταυτόχρονα εμείς ως Έλληνες οφείλουμε και έχουμε χρέος και υποχρέωση να το φτιάξουμε ως αυτούσιο ηθικό μας καθήκον. Δηλαδή, ας μην κοροϊδεύουμε ούτε να αλληλο - κοροϊδευόμαστε αλλά και να μη μας κοροϊδεύουν.
Έτσι ακριβώς, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα όμως, πάνε πακέτο. Εάν πονηρά σκεπτόμενοι αγνοήσουμε είτε το ένα είτε το άλλο μπορεί Ευρωπαϊκός εμφύλιος να μη γίνει τελικά. Αλλά ακόμα και στην Ευρώπη να μείνουμε, θα καταντήσουμε η Σπιναλόγκα της Ευρώπης… Έτσι… απλά.
Ας αφήσουν λοιπόν πολλοί τις πολεμικές κραυγές κι ας καθαρίσουν τον κόπρο του Αυγείου πριν λιμοκτονήσει και διαλυθεί όλη η χώρα εν μέσω βεβαίως, βεβαίως, ουρλιαχτών ψευδο-υπερηφάνειας. Γιατί αν είμαστε προβληματικοί επειδή κλέβουμε ως Έλληνες τους ίδιους μας τους εαυτούς δημιουργώντας και ως κράτος χρέη θα έρθει η ώρα και η στιγμή που ούτε τα πετρέλαια μας θα μας σώσουν ούτε οι αποζημιώσεις ούτε τα οράματα ούτε ίσως και η Β’ παρουσία.
Κι αν δεν διορθωθούμε πάλι αργά ή γρήγορα, όχι μόνο θα χάσουμε αυτά που τώρα ΗΔΗ μας θίγονται, αλλά κινδυνεύει πλέον άμεσα ακόμα και η Ιστορική μας επιβίωση ως Έθνος.
Κάποιοι λαοί το κατάφεραν αυτό «περίφημα», είτε μόνοι τους είτε επειδή κατακτήθηκαν.
Εμείς προσπαθούμε και τα δύο αυτό τον καιρό συνάμα: Και να μας κατακτήσουν με τον Α ή Β τρόπο αλλά και ν αυτοκτονήσουμε.
Τώρα γιατί πολλοί ακολουθούν αυτό το δίδυμο της συμφοράς ; Παραπληροφόρηση, Αμάθεια ή Ημιμάθεια, Οραματοληψία σχιζοειδούς μορφής, Ενσυνείδητος εμπρησμός κατά του κράτους, ή ακόμα και σκέτη κουτοπονηριά έως και βλακεία.
Απ’ όλα έχει ο Μπαξές της συμφοράς, εδώ σήμερα, στη σύγχρονη Ελλάδα. Μόνο η ελπίδα και η λογική δυσκολεύεται ν ανθίσει σε τούτο τον μπαξέ…
Μπορεί λοιπόν η μητέρα των μαχών ν αρχίσει από την Ελλάδα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι γνωρίζουμε τον πρώτο χαμένο ανεξαρτήτως της έκβασης.
Και όποιος αντιπροτείνει ότι είναι καλύτερα να πέφτεις μαχόμενος ας πάει να (ξανα) διαβάσει τον Δον Κιχώτη. Θα εντοπίσει έτσι ίσως και το πεδίο της μάχης που καλλιεργούν σήμερα τα ΜΜΕ και οι λαϊκιστές.
Team Apopsis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.