ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ ΜΕ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΑ ΑΝΗΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗ

Στις εκλογές που τελευταίως διενεργήθηκαν, παρά το ότι γνωρίζαμε το τι θα επακολουθούσε, δώσαμε, για μια ακόμη και τελευταία φορά, την ψήφο μας στη Νέα Δημοκρατία. Τούτο δε διότι, ο λαός είχε αφηνιάσει και με καταστροφική μανία οδηγούνταν αγεληδόν να δώσει ψήφο στο αναρχικό μόρφωμα που μεταμορφώθηκε σε Κόμμα, με την επωνυμία ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 

 Μία διάσπαση του εκλογικού Σώματος που υποστήριζε τη Ν.Δ, θα ήταν ολέθρια για τον τόπο. Εάν ο ντιλετάντης πολιτικός, ο εκπηδήσας κατά τρόπο που προκαλεί πολλά ερωτηματικά, από το πουθενά και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα διεκδικεί την ηγεσία της χώρας, ανελάμβανε τα ηνία της εξουσίας, η χώρα θα περιέπιπτε σε περιπέτειες, αφάνταστα χειρότερες από εκείνες που ζει, ως αποτέλεσμα της διακυβέρνησης από τον ελάχιστο Παπανδρέου.

 Ενώπιον αυτού του διλήμματος βρεθήκαμε, οι δυνάμενοι να κάνουμε πολιτική ανάλυση και μη ωθούμενοι από τη στείρα αντιδημοκρατική εκδικητική μανία ορισμένων, πολλών αυτή τη φορά, πολιτών-ψηφοφόρων, οι οποίοι έθεσαν ως αξίωμα το «γαία πυρί μειχθήτω» χωρίς να θέσουν προ αυτού και το «ποίει το πρέπον»… Ενώπιον της επαπειλουμένης ολικής καταστροφής, παρείδαμε τις αμαρτίες της Νέας Δημοκρατίας και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του αρχηγού της και ψηφίσαμε, με βαριά καρδιά, αλλά ψηφίσαμε το Κόμμα αυτό, ως έχον λιγότερες αμαρτίες από το ευρισκόμενο στην εξουσία επί τριακονταετία και ρίψαν την Ελλάδα στην άβυσσο.

 Δεν μας διέφευγε ότι, η εκλογή αυτή θα είχε το αποτέλεσμα που προέκυψε. Και η ανάλυση έβγαζε το συμπέρασμα ότι, μία ερμαφρόδιτη κυβέρνηση θα προέκυπτε. Κυβέρνηση τέτοια που θα αποτελούσε θίασο σκιών, με κύριο καραγκιοζοπαίχτη τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος καίγονταν από τη λαχτάρα να γίνει Πρωθυπουργός έστω και αν δεν θα μπορούσε ούτε να πηγαίνει στο σπίτι του χωρίς να δίδει αναφορά στους συνεταίρους του επί σκηνής.

 Η συγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου, μας έπεισε επαρκώς ότι είχαμε δίκιο στις κρίσεις μας. Η αδυναμία τοποθέτησης, από την αρχή, υπουργού Εθνικής Οικονομίας, η διπλωματική ασθένεια του κ. Ράπανου, η άρνησή του τελικώς να αναλάβει το Χαρτοφυλάκιο, η τοποθέτηση του κ. Στουρνάρα, ο οποίος ευθύνεται στο μέτρο που του αναλογεί για το καταχρέωμα της χώρας, έδωσαν όλα τα στοιχεία που θα χαρακτήριζαν αυτή την κυβέρνηση.

 Οι παλινδρομήσεις και η έλλειψη οποιουδήποτε προγράμματος, η αδυναμία συνεργασίας των υπουργών, αυτό ήταν άλλωστε φυσικό, η συνεχιζομένη άσκηση της εξουσίας από τους ανθρώπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ και η προστασία από αυτούς όλων των ενόχων για αδικήματα που διέπραξαν σε βάρος της χώρας, σηματοδοτεί την παραπέρα πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα.

 Από την άλλη, η αδυναμία των ανθρώπων της Νέας Δημοκρατίας να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και των απαιτήσεων του λαού, δημιουργεί τέτοια πικρία ώστε να προεξοφλείται η διάλυση του Κόμματος στο οποίο είχε στηρίξει ο λαός κάποτε τις ελπίδες του.

 Ο κ. Σαμαράς και η ολιγομελής παρεούλα του, γνωστή από το παρελθόν, δεν είναι σε θέση να δώσει κανένα όραμα στον απογοητευμένο λαό. Οι ενέργειες των κατ’ ευφημισμό υπουργών σε όλους τους τομείς, δείχνουν ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα για το τι πρέπει να κάμουν και πώς πρέπει να το κάμουν. Τρανή απόδειξη οι χθεσινές κρίσεις στην Ελληνική Αστυνομία. Σφαγιασμός όλων των ικανών αξιωματικών και ανάδειξη ηγεσίας άχρωμης, άγευστης, άνευρης και κατά τύχην. Διακοσμητικό μόνο ρόλο έπαιξε ο υποτιθέμενος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, που έχει μεταβληθεί το Υπουργείο αυτό με τον νέο τίτλο από τον ελάχιστο, σε Υπουργείο Προστασίας του κάθε Αλήτη, ως το ονόμασε αντιστράτηγος της Αστυνομίας.

 Ποιος έκανε τις κρίσεις κύριε Δένδια; Εσείς; Μήπως τις έκανε ο κ. Κουβέλης συνεπικουρούμενος από τον κ. Οικονόμου; Μπορείτε να απαντήσετε ευθέως και εντίμως;

 Η χώρα οδεύει στον δρόμο της παρακμής. Στον δρόμο αυτόν την τοποθέτησε ο εκ Μιννεσότα μετανάστης, ο οποίος δεν απόκτησε ποτέ εθνική ελληνική συνείδηση και δεν του γεννήθηκε ποτέ το αίσθημα του πατριωτισμού. Χώρα του και χώρα της οικογένειας Παπανδρέου, υπήρξε και είναι η Αμερική. Κακώς κάκιστα ήλθαν στην Ελλάδα και κακώς κάκιστα τους αποδέχθηκε ο ελληνικός λαός. Τώρα τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Μόνο μέγας ηγέτης, του αναστήματος ενός Ελευθερίου Βενιζέλου, ενός Ιωάννη Μεταξά, ή ενός Κωνσταντίνου Καραμανλή,  θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία προς την καταστροφή. Τέτοιος ηγέτης δυστυχώς δεν υπάρχει.

 Το πρόγραμμα της αλλοίωσης του πληθυσμού, της απαξίωσης της θρησκείας, της κατάργησης της γλώσσας, της χρησιμοποίησης όλων εκείνων που δέχθηκαν να παίξουν τον ρόλο του Εφιάλτη και του Πήλιου Γούση, είναι όλα αυτά τα στοιχεία που καταδεικνύουν την πορεία της χώρας. Οι ευρισκόμενοι σήμερα στην κυβερνητική εξουσία, αποτελούν θλιβερά αντικείμενα του θιάσου σκιών. Κοινώς, του μπερντέ του Καραγκιόζη. Και η χώρα; Για το πλοίο που δεν έχει προορισμό, κανένας άνεμος δεν είναι ούριος, έγραφε ο Ανναίος Σενέκας…

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗΣ