Πιστεύει κανείς ειλικρινά ότι θα σωθούμε με αυτά τα καραγκιοζιλίκια ;

   Πραγματικά πιστεύει κανείς πως με τις περικοπές στους χαμηλοσυνταξιούχους και νέους φόρους ότι έχουμε έστω και μία (1) ελπίδα να σωθούμε ;

Πιστεύει κανείς, που ξέρει δυο πράγματα, ότι με αυτά τα μέτρα που τώρα σχεδιάζουν, πως ο,τι και να γίνει, κούρεμα, επιμήκυνση ακόμα και άφεση όλων των τόκων και χρεών να παίρναμε, ότι θα ορθοποδούσαμε ;

Μήπως οι πολιτικοί ταγοί μας είναι μάρτυρες του Ιεχωβά και περιμένουν οσονούπω τη Β παρουσία ; Το φαινόμενο είναι δύσκολο να εξηγηθεί διαφορετικά. 

 Η παραπληροφόρηση και οι θεωρίες συνομωσίας όσο βουλιάζουμε τόσο παρεκτρέπονται από την όποια λογική κριτική.

Κανείς δεν λέει ευθέως την αλήθεια :

1)  Για να έχει ουσιαστική ελπίδα να σωθεί τούτη η χώρα, με τη δομή που έχει τώρα, επιβάλλεται ΑΜΕΣΑ  να διωχθούν – απολυθούν  300.000 ή και 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι ή δήθεν εργαζόμενοι στενά με τον δημόσιο τομέα. Λογιστικά μάλιστα είναι εφικτό να βρεθούν οι κατηγορίες των άχρηστων ή έστω μη χρήσιμων ή των προκλητικά για το έργο τους, αμειβόμενων και να υπερκαλυφθεί το νούμερο αυτό.

Για αμαρτωλές επιτροπές και ΜΚΟ ύποπτες ούτε κουβέντα…

Το βασικό μέτρο των απολύσεων είναι σκληρό και το παραπάνω «νούμερο», είναι άνθρωποι, οι περισσότεροι με οικογένειες και υποχρεώσεις.

 Λύση άλλη όμως δεν υπάρχει.

Αργά η γρήγορα άλλωστε αν δεν γίνει αυτό όλοι θα βρεθούν άνευ εργασίας.

Αν το κράτος ήταν μια υγιής ιδιωτική επιχείρηση άμεσα θα προέβαινε στη κίνηση αυτή αν μπορούσε μόνο έτσι να επιβιώσει (Όλος ο πλανήτης είναι «ανταγωνιστικός» και όχι μόνο οι επιχειρήσεις…).

 Η νοοτροπία που έχουμε εδώ στην Ελλάδα είναι κατόπιν πολύ λαϊκισμού και προκλητικών ψεμάτων να μας κλέβει ένα μεγάλο μέρος δημοσίων υπάλληλων ή και λειτουργών και να προσπαθούνε πάντα να πείσουν κιόλας,  ότι το κάνουνε και για αγνούς επαναστατικούς λόγους!

Δικαιολογίες πολλές μπορεί να υπάρχουν, αλλά επειδή έχουμε φτάσει στα όρια μας, ας πάψουν να προκαλούν, αναγάγοντας την αλητεία και το κοινό έγκλημα που κατά κανόνα πράττουν,  ως προϊόν δήθεν επαναστατικής και πολιτικής ιδεολογίας.   

2) Επανανομοθέτηση της συνδικαλιστικής πρωτοβουλίας.

Όταν  π.χ. μια απεργία κρίνεται καταχρηστική ή παράνομη από τη δικαιοσύνη και οι όποιοι καλοί αγωνιστές παρ όλ αυτά την κάνουνε, αυτό να σημαίνει άμεση απόλυση. Το κράτος πεθαίνει από τα παραλυτικά σοκ κάποιων που έχουν υποστήριξη και από πολιτικά μαγαζάκια. Η «πλάκα» εν γένει της νοοτροπίας Φωτόπουλου κάποτε θα πρέπει να έχει ένα τέλος.  Γιατί περί «πλάκας με μπουκες», και τα λοιπά, πρόκειται αλλά δυστυχώς «τραγικής πλάκας» για το κράτος και εμάς.

 Εάν δεν γίνουν τα παραπάνω δυο αυτά πράγματα, μακάρι να είναι ψέματα, αλλά όπου νάνε θα καταρρεύσουμε…

Έτσι απλά.

Το τι θα γίνει μετά ένας Θεός μόνο ξέρει και κανένα ον στον πλανήτη αυτό.

Αφήστε λοιπόν τα σενάρια για το μετά, γιατί κανείς δε ξέρει τι ακριβώς έχουμε να πάθουμε και να μαρτυρήσουμε.

Ευχάριστα πάντως δεν θα είναι και θα κρατήσει μάλλον πολύ αυτή η περίοδος. Περίπου (ως παράδειγμα), όσο μείνανε οι Ρώσοι στη Πολωνία. Εκεί να δείτε και τι είδους Εθνική κυριαρχία θα έχουμε, παρεμπιπτόντως.

Μάλιστα μέσα σ όλα,  από τον Θεό μπορεί να το γυρίσουμε ακόμα και στον Αλλάχ λόγω της πολυπολιτισμικής εισβολής που υφιστάμεθα ούτως ή άλλως.

Κατά τα άλλα Λαμπρά !  

 Team Apopsis