ΤΟ ΦΟΒΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗ
Η Τουρκία δεν κυβερνάται από τυχοδιώκτες ούτε από ανόητα μορμολύκεια. Η Τουρκία, με μόνιμη στρατηγική, με σχέδιο ανάπτυξης και παροχής καλυτέρου μέλλοντος στον πολυπληθή λαό της, δεν έχει η πολιτική της ηγεσία την πολυτέλεια να κυμαίνεται μεταξύ ύπαρξης και καταστροφής. Ξέρει καλά η ηγεσία της ότι, παρά τα όσα προβλήματα κι αν έχει σήμερα η Ελλάδα, και αν κυβερνάται από άτομα κατώτερα των προσδοκιών του λαού και των περιστάσεων, μία τυχοδιωκτική ενέργεια για κατάληψη ελληνικού εδάφους, δεν θα της προσπόριζε όφελος ανάλογο με τη θυσία που θα έπρεπε να καταβάλλει.

Παίζοντας με καλόν τρόπο, το κακοστημένο παιχνίδι της πολιτικής και της διπλωματίας, διαρκώς μπλοφάρει και παίζει με κλειστά χαρτιά, ενώ ο αντίπαλος, βουτηγμένος μέσα στη διαφθορά και την ανοησία, δεν μπορεί να διακρίνει τις κινήσεις. Με τον άκρατο κομματισμό που εφήρμοσε το Κόμμα που για κακή μοίρα του τόπου ασκεί κατά τρόπο αλλοπρόσαλλο την κυβερνητική εξουσία, διέλυσε τις Υπηρεσίες που χειρίζονταν τα λεπτά και εξειδικευμένα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και τοποθέτησε ανεγκέφαλα κνώδαλα, να προωθήσουν τα συμφέροντα της χώρας.

Προερχομένη εκ του πουθενά, μη διαθέτουσα ούτε τις βασικές γνώσεις της τέχνης των διαπραγματεύσεων, η ηγεσία του ΥΠ.ΕΞ., άγνωστο είναι, επίσης, αν πέρα του υπουργού Εξωτερικών που έχει σπουδάσει στην Αυστρία, οι άλλοι που βρίσκονται σ’ αυτό το Υπουργείο, γνωρίζουν κάποια ξένη γλώσσα και αν με τις γνώσεις αυτής, είναι σε θέση να διαπραγματευτούν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Η Τουρκία γνωρίζει την αδυναμία της Ελλάδος, σ’ όλους τους τομείς, της πολιτικής, της διπλωματίας και του Στρατεύματος. Τίποτε δεν είναι σήμερα κρυφό. Γνωρίζει, όμως, πολύ καλά μάλιστα, ότι, μία επίθεση κατά της Ελλάδος, θα είχε εντελώς αρνητικά αποτελέσματα γι’ αυτή. Και πού και γιατί θα εκδήλωνε την επίθεσή της; Στον Έβρο; Θα έπρεπε να διακινδυνέψει πολλά και να εξηγήσει στα διεθνή πολιτικά και διπλωματικά fora, τους λόγους που την ανάγκασαν να καταργήσει μονομερώς τις υφιστάμενες διεθνείς Συμβάσεις. Γνωρίζει, επίσης, καλά, ότι, μία τέτοια τυχοδιωκτική ενέργεια, θα είχε δραματικές επιπτώσεις στην εσωτερική της ισορροπία και θα ανέκοπτε την οικονομική της ανάπτυξη, η οποία είναι σήμερα για την τουρκική ηγεσία, το υπ’ αριθμόν ένα ζητούμενο. Θα είχε ως επιπλέον συνέπεια, να ξυπνήσει τον υπολανθάνοντα ή και καθεύδοντα ελληνικό εθνικισμό, να αναδείξει νέα και ισχυρή ηγεσία και να αφαιρέσει από την Τουρκία όποια πρωτοβουλία αναπτύσσει εσχάτως ανά τον κόσμο, με απόλυτη ελευθερία κινήσεων, λόγω της έλλειψης πολιτικής ηγεσίας στην Ελλάδα.

Θα αφαιρούσε την καλύπτρα από την αδυναμία την οποία έχει η Τουρκία σε πολλούς τομείς, τους οποίους παρουσιάζει ως ισχυρούς ενώ δεν είναι, και θα την καταρράκωνε στη διεθνή κοινή γνώμη. Αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά δεν τα λαμβάνει σοβαρώς υπ’ όψιν, τότε δεν παραγνωρίζει ένα άλλον παράγοντα, ο οποίος είναι όχι μόνο σοβαρός, αλλά και επικίνδυνος για την ασφάλεια, την πρόοδο και ακόμα την ύπαρξη της χώρας, υπό ηνωμένη τη μορφή της. Δεν μπορεί κανένας να πει, όσες γνώσεις ή πληροφορίες κι αν κατέχει, ότι η Τουρκία δεν ζει διαρκώς με τον κίνδυνο της διαίρεσης, ή με τον κίνδυνο της εσωτερικής αναταραχής και ενός εμφυλίου πολέμου. Το κουρδικό ζήτημα αν δεν λυθεί με τις αρχές της δικαιοσύνης για τον κουρδικό λαό, δεν θα πάψει να αποτελεί υπολανθάνοντα κίνδυνο σε κάθε περίπτωση και δεν θα πάψει να εμποδίζει τις κινήσεις της Τουρκίας σε όλες τις πρωτοβουλίες.

Οι Κούρδοι που ζουν στο τουρκικό έδαφος, ή στο διεκδικούμενο από την Τουρκία έδαφος, είναι το εν τρίτον του συνολικού πληθυσμού της. Λαός ατίθασος, καταπιεσμένος, σε μόνιμη εξέγερση στο ανατολικό τμήμα, κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος, αν σε πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί, δεν θα εγερθούν και θα ζητήσουν να πάρουν όσα τους ανήκουν και τους στερεί το τουρκικό κράτος πολλά χρόνια τώρα.

Η Τουρκία, παρ’ όλα όσα φαίνονται, διαχέονται, δηλώνονται ή για παραπλάνηση κυκλοφορούν, δεν είναι ο έμπιστος σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν θα μπορούσε να πει κανένας, ούτε για τη Γερμανία, με την οποία είχε παραδοσιακούς δεσμούς. Η πολιτική την οποία ασκεί η κυρία Μέρκελ, ιδίως στο θέμα της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και μάλιστα χωρίς όρους, δεν φαίνεται να ενώνει αυτά τα κράτη όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Βεβαίως, η Τουρκία είναι μία μεγάλη αγορά, η οποία ενδιαφέρει τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας, αλλά, η άνευ όρων παράδοση της Ευρώπης στην Τουρκία, δεν θέλγει κανένα ευρωπαίο.

Απειλεί, από καιρού σε καιρό, η Τουρκία, την κυριαρχική μας κατάσταση στα νησιά του Αιγαίου και αμφισβητεί τη νομιμότητα της κατοχής. Και με τον τρόπο αυτόν αναπτύσσει και συντηρεί ένα φοβικό σύνδρομο της ψοφοδεούς πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδος. Δεν γνωρίζω αν το σύνδρομο βρίσκει κατάλληλο έδαφος να καλλιεργηθεί σήμερα και στη στρατιωτική ηγεσία, πάντως, όταν τις Ένοπλες Δυνάμεις διοικούσε ο στρατηγός Δημήτρης Γράψας, μπορεί να μην είχε αλλάξει τη στρατηγική της, έβαλε, όμως, αρκετό νερό στο κρασί της. Τα παιχνίδια της ήταν προσεκτικά και ο στρατηγός Μπουγιούκανιτ είχε λάβει ένα μήνυμα να μην παίζει η χώρα του με τη φωτιά. Το μήνυμα εκείνο δεν άρεσε στην Τουρκία, αλλά το απογοητευτικό είναι ότι, δεν άρεσε και στην πολιτική ηγεσία της Ελλάδος. Και αντί ο στρατηγός Γράψας να τιμηθεί από την Ελληνική Βουλή ως άξιος της Πατρίδος, πιέστηκε και οδηγήθηκε σε πρόωρη αποστρατεία. Αυτή η ενέργεια σε άλλους καιρούς, θα συνιστούσε πράξη εσχάτης προδοσίας και θα έπρεπε πολλοί να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη.

Όπως κι αν έχουν σήμερα τα πράγματα, και είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε ότι είμαστε σε δυσχερή θέση, το Στράτευμα δεν διαλύθηκε. Σε περίπτωση που θα δεχτούμε επίθεση από την Τουρκία, ο Στρατός θα κάνει το χρέος του. Μπορεί οι αξιωματικοί να είναι απογοητευμένοι, να είναι πικραμένοι, να είναι προβληματισμένοι, να έχουν πάμπολλα παράπονα από την πολιτική ηγεσία, δεν είναι, όμως, σε καμία περίπτωση, επιλήσμονες του καθήκοντος. Και σε μία τέτοια περίπτωση, τον στρατό θα βοηθήσει σύμπας ο λαός, είτε με τα όπλα, είτε με άλλους τρόπους. Και, ασφαλώς, σε τέτοια περίπτωση, δεν θα πάμε σε πόλεμο με μία ανθελληνική, ακατάλληλη, ανίκανη, αδιάφορη για το εθνικό συμφέρον ηγεσία. Μέσα από τα σπλάχνα του λαού θα ξεπηδήσει νέα ηγεσία η οποία θα πάρει το πηδάλιο στα χέρια της.

Δεν πρέπει να παραγνωρισθεί και να αγνοηθεί ο κίνδυνος που υφίσταται στη χώρα μας από τον συρφετό των λαθροεισβολέων, κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι αυτοί δεν θα παίξουν κάποιον ρόλο κατά της Ελλάδος. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο λαός μας πρέπει να είναι αποφασισμένος να λύσει αυτό το πρόβλημα με όποιες θυσίες και αν απαιτηθούν.

Η Τουρκία έχει σωρεύσει μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού και συνεχίζει να βαδίζει στον ξέφρενο αυτόν δρόμο. Δεν μπορεί να ισχυρισθεί κάποιος ότι, αυτή η συγκέντρωση πολεμικού υλικού στρέφεται μόνο κατά της χώρας μας. Η Τουρκία έχει προβλήματα λόγω της αλαζονείας της, με όλα τα όμορα κράτη. Τώρα σ’ αυτά, προστέθηκε και το Ισραήλ. Ακόμα και εκείνα με τα οποία φαίνεται να έχει αγαθές σχέσεις, και λόγω θρησκευτικής συνάφειας, είναι φανερή η λυκοφιλία της. Θέλει να παίξει το ρόλο της αρχηγεύουσας Δύναμης του Ισλαμικού κόσμου. Είναι αυτό εφικτό; Μάλλον δεν είναι. Η οικονομική της κατάσταση με τα σημερινά δεδομένα, είναι ικανή να προωθήσει τα μεγαλοϊδεατικά οράματα για την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;

Το συνολικό ΑΕΠ της Τουρκίας είναι σήμερα 615 δισεκατομμύρια δολάρια. Το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 8,7 χιλιάδες δολάρια. Για ένα κράτος με 78 εκατομμύρια κατοίκους το 2010 , η οικονομική της θέση φαίνεται αδύνατη. Έχει μία καλπάζουσα ανάπτυξη λόγω του σωστού προγραμματισμού και της βελτίωσης του συστήματος, το οποίο απαλλάχτηκε εν πολλοίς της γραφειοκρατίας. Μία τυραννίδα που βασανίζει ακόμα την Ελλάδα. Τι θα γίνει αν προχωρήσει σε μια άστοχη τυχοδιωκτική ενέργεια, μόνο και μόνο από λόγους αλαζονείας; Θα θελήσει να τινάξει στον αέρα τον οικονομικό της προγραμματισμό; Και έχει τη σιγουριά ότι οι Έλληνες με λίγη πίεση θα καταρρεύσουν; Είμαστε σίγουροι ότι, οι Τούρκοι, πέρα από τις μπλόφες, δεν παίζουν εν ού παικτοίς. Ένας πόλεμος θα είναι ένας πόλεμος. Και ένας πόλεμος με έναν λαό που βράζει από μίσος για το κατάντημα στο οποίο τον έριξε η δική του ηγεσία, μπορεί να είναι πολύ καταστροφικός και για την άλλη πλευρά.

Εμείς οι Έλληνες, δεν διεκδικούμε δικαιώματα που δεν έχουμε και δεν επιδιώκουμε την απόκτησή τους manu militare. Την πατρίδα μας δεν την παραδίδουμε. Είναι τα χώματά της ποτισμένα με το αίμα των προγόνων μας. Όποιος θελήσει να την καταλάβει, πρέπει να εξοντώσει και τον τελευταίο Έλληνα. Αλλιώς δεν έχει ελπίδα. Όποιοι επιδιώκουν να αποκτήσουν “στρατηγικό βάθος” μέσα στην επικράτεια της Ελλάδος, καλύτερα να τροποποιήσουν τα σχέδιά τους. Καλύτερα να το ξεχάσουν.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗΣ