Ξέρουν τι θέλουν οι αγανακτισμένοι ή όχι ;

   Μια ωραία ή βροχερή μέρα, διάλεχτε την εσείς στη φαντασία σας, μαζεύτηκαν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ στο Σύνταγμα. Μαζεύτηκαν ειρηνικά κιόλας, και όσοι παίζουνε τυχερά παιγνίδια, ιδιαίτερα «στοίχημα»...
Τι θέλανε να πουν και να απαιτήσουν ;

Να βρεθεί ένας έντιμος τρόπος να κερδίζουνε ΟΛΟΙ…

  Να βρεθεί ως παράδειγμα ένας έντιμος τρόπος να παίρνουν ΟΛΟΙ το πρωτάθλημα και το κύπελλο ταυτόχρονα, να κερδίζουν όλοι το «στοίχημα», ανεξάρτητα τι και που ποντάρανε . Να είναι ΟΛΟΙ γενικά και ειδικά κερδισμένοι.

   Είναι απορίας άξιον πως αυτό θα μπορούσε να γίνει τούτο σε μία (1) μόνο πραγματικότητα.

   Δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι μαζί, χέρι, χέρι, και κατά τα λοιπά, μονιασμένοι αγανακτισμένοι, οι μεν να διεκδικούν να παραμείνουν αναλλοίωτα τα «δίκαια κεκτημένα» τους και οι δε να βροντοφωνάζουν επειδή σίγουρα και αντικειμενικά αξίζουν περισσότερο από έναν στο δημόσιο συνάδελφο, που αμείβεται νόμιμα 8.000 ευρώ το μήνα ενώ αυτοί παράγουν περισότερο, αλλά παίρνουν 3,(και),60…

Διαβάζοντας μάλιστα τα πρακτικά των αγανακτισμένων της Θεσσαλονίκης δημιουργούνται ακόμα εντονότερες μάλιστα απορίες…
«Να μην υπάρχουν συγκεκριμένα αιτήματα, διότι δεν πρέπει να αναγνωρίζουμε κανένα πολιτικό σύστημα. Να γίνεται συζήτηση περί δημοκρατίας και να δημιουργούμε…»

Θα μπορούσε κάποιος εδώ να εξάγει και συμπέρασμα πως καλό θα ήταν γυρίσουμε ακόμα και στη νομαδική ζωή με το άνωθεν σκεπτικό.

Υπάρχουν ακόμα και χειρότερα :

«Δεν πρέπει να χαθεί η θέληση και η αλληλεγγύη. Μαζί μας και όλοι οι μετανάστες!»

ΙΙ)

Σίγουρα οι αγανακτισμένοι ζητάνε δικαιοσύνη. Είναι δυνατόν όμως να τη ζητάμε μέσα από τους μύθους, ή αν θέλετε ανέφικτες φαντασίες, και όχι από την πραγματικότητα ;

Η μοίρα ενός τέτοιου κινήματος είναι δεδομένη : Ή θα διακυβευτεί – αλλοτριωθεί πιθανότερα ακόμα και από αριστερές διεθνιστικές κατευθύνσεις ή θα αυτοδιαλυθεί.
Μια μικρή επιπλοκή καταρχάς θα είναι πως… Πολλοί επίδοξοι ηγέτες τις επόμενες ημέρες θα επιχειρήσουν να αποκτήσουν το «πάνω κεφάλι». Μπορεί και μετά να έχουμε και την μελλοντική «Δαμανάκη» επίτροπο αναδυόμενη και ανεγνωρισμένη από το κίνημα αυτό !
Έτσι δε θα σωθεί η Ελλάδα βέβαια, αν πολλοί αγανακτισμένοι επώνυμοι ή ανώνυμοι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τη σκέψη αυτή, αλλά δεν το ομολογούν (ακόμη).

Δεν θέλουμε να επεκταθούμε παραπάνω για την πραγματική εικόνα που δείχνει τώρα το κίνημα. Και εμείς αγανακτισμένοι είμαστε και όχι του καναπέ.

Αλλά 3 θέσεις έχουμε συγκεκριμένες, πέραν τούτου ουδέν, και δεν πελαγοδρομούμε :

1) Η Ελλάδα δέχεται Ισλαμική εισβολή. Ήδη έχει υποστεί ανεπανόρθωτο πλήγμα (2.000.000 έποικοι) Τι θα γίνει με το θέμα αυτό ;
2) Γιατί δεν γίνεται ένας εχέφρων λογιστικός έλεγχος στο δημόσιο καταρχάς σχετικά με τους αναξιοκρατικούς, πρόστυχους μισθούς την υπαλλήλων ; Συνάμα να δούμε με απλή λογιστική πόσο τίμια είναι τα συνδικαλιστικά κινήματα ιδιαίτερα των δημοσίων υπαλλήλων ; Γιατί και πως γίνανε «νόμιμες» πολλές αλλά συγκεκριμένες περιπτώσεις διασπάθισης του δημοσίου χρήματος ;
3) Που αποσκοπεί τελικά το κάθε κίνημα τύπου «δεν πληρώνω» ; Νομίζουν μερικοί έστω και έντιμα σκεπτόμενοι ότι αυτό θα μας βγει ως Λαός σε καλό ; Το ίδιο αίτημα θα μπορούσαν να έχουν τρομοκράτες ή οι κοινοί εγκληματίες όταν βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης με εξίσου «ισχυρά» επιχειρήματα.


Όλα αυτά όμως θέλουν καθαρές και τίμιες επιστημονικές αναλύσεις και μετά από ένα τίμιο και επιστημονικό πόρισμα (συγνώμη για τον πλεονασμό), να τηρηθεί με απόλυτη συνέπεια το σχεδιασμένο επιστημονικό πρόγραμμα.
Αυτό μας λείπει και θα συνεχίσει να μας λείπει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, αν συνεχίσουν με τον τρόπο αυτό να διαμαρτύρονται οι αγανακτισμένοι.

Δείτε ως παράδειγμα πως οι αγανακτισμένοι και ενωμένοι κάτοικοι του Α. Παντελεήμονα ένα (1) αίτημα λογικό, πραγματικό και άμεσο έχουν και τι τραβάνε. Εδώ που οι μισοί απαιτούν τα αντίθετα των άλλων μισών φαντασθείτε τη συνέχεια και το τι θα γίνει τελικά..

Εδώ δυστυχώς θα γίνουμε μάρτυρες μιας κρίσης μαζικής ψυχώσεως (που λειτουργεί όμως πάντα με συγκεκριμένο μηχανισμό στη δημιουργία θρησκειών) και ενίοτε μεν αλλά κατά δεσπόζοντα κανόνα με παράλογες και αντιφατικές απαιτήσεις εγνωσμένης ημιμάθειας από την ποσότητα και ποιότητα τους που μόνο ένα έργο παράγουν :

Αναρχία.

Δηλαδή με άλλα λόγια ένα «καλός» αναρχικός θα έπρεπε να πήγαινε ως υποκινητής των αγανακτισμένων και να τους παρότρυνε πάντα πως ΟΛΟΙ σε ο,τι και να υποστηρίξουν δίκιο έχουν !
Και γεννάται το ερώτημα : Θα ήταν αυτός αναρχικός προβοκάτορας ή «ενωτικός» αγανακτισμένος ; Τι από τα δύο ;

Και ο πρόωρα μεθιστάμενος εις τον Κύριο, Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, εκατομμύρια συγκέντρωσε στο Σύνταγμα για τις ταυτότητες. Ιστορικά η συγκέντρωση εκείνη, τότε, χαρακτηρίστηκε «νομικά αδιάφορη»….

Άρα, ας προσέξουμε και ας κρατάμε μάλλον μικρό καλάθι, μη καταλήξει στην καλύτερη ίσως των περιπτώσεων το κίνημα της αντίδρασης τούτης, «μόδα», όπως δήλωσε και ένας ταγός της εξουσίας που προσέχει και νοιάζεται για την πατρίδα του όσο ακριβώς και για τη δίαιτα του…


Team Apopsis