Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΩ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΧΤΕΝΙΖΕΤΑΙ.

Οι αυθεντικές τραγωδίες στη ζωή δεν είναι οι συγκρούσεις μεταξύ σωστού και λάθους, αλλά είναι εκείνες οι συγκρούσεις μεταξύ δύο (δήθεν ή μη) «σωστών». Σε αυτό το ψευδοδίλλημα μας έχουν εμπλέξει ουσιαστικά εδώ οι αριστεριστές τρομοκράτες. Οι «καλοί» πολιτικοί μας, από την άλλη πλευρά, ποτέ δεν λένε τόσα ψέματα, όσα μετά το ψάρεμα , στη διάρκεια του πολέμου και πριν τις εκλογές.

Εδώ κύριοι πλέον έχουμε πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Έχουμε πόλεμο εναντίον των συνεχώς αυξανόμενων λαθροεισβολέων εποικιστών αλλά ιδιαίτερα των υποκινητών τους που σκοπό έχουν να καταλύσουν την κάθε έννοια που αντιστοιχεί και διορίζει το Ελληνικό κράτος, ως κράτος.

Έως τώρα στη περίπτωση του μεγάρου Υπατίας η πολιτική ηγεσία μας έχει παραβιάσει εκατοντάδες φορές τους νόμους αυτού του κράτους υπαναχωρώντας συνέχεια στα ολοένα κλιμακούμενα και εκβιαστικά αιτήματα των λαθροεισβολέων εποικιστών, αλλά κυρίως των υποκινητών τους.

Ο Γέρος του Μοριά είχε κάποτε πει πως «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω».

Οι υποκινητές της τρομοκρατίας των «απεργών πείνας» μας διαμηνύουν ουσιαστικά πως έχουν βάλει την υπογραφή τους για τη καταστροφή της Ελλάδας και δεν την παίρνουν πίσω.

Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση τούτη ;

Δύσκολες αποφάσεις για τους πολιτικούς μας.

Από τη μια πλευρά έχουν ως «αντίπαλο δέος» το «δήθεν σωστό» της αριστεριστικής προπαγανδιστικής παγίδας του τρομοκρατικού εκβιασμού των ζωών των ομήρων που ΕΚΕΙΝΟΙ (οι αριστεριστές τρομοκράτες) έχουν επιλέξει, και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΕΙ.

Από την άλλη όμως οι καλοί πολιτικοί μας ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥΣ.

Ο Τσόρτσιλ στην αρχή του πολέμου ήταν σαφής : «Σας υπόσχομαι ιδρώτα, δάκρυα, λύπη και αίμα». Στο τέλος όμως κέρδισε.

Η δική μας πολιτική ηγεσία σε κάθε μεγάλο πρόβλημα είναι ιδιαίτερα ασαφής. Μας υπόσχεται λεφτά άκοπα και χαρούμενα δίχως λύπη, ενώ τα μνημόνια τρέχουν…

Η ανηθικότητα και δειλία εδώ των πολιτικών μας είναι να μην κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν, όταν πρέπει να το κάνουν.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.


Η στρατηγική από τη άλλη πλευρά των τρομοκρατών είναι να κάνουν συνέχεια πάσης φύσεως επιθέσεις. Το τολμούν συνέχεια και ο εδώ πολιτικός κόσμος συνέχεια υποκύπτει. Ακόμα αν καμιά φορά δεν υποκύψει , το τολμούν ξανά και ξανά και στο τέλος το πετυχαίνουν.

Γιατί ;

Γιατί έχουν και ουσιαστικά μια εξεζητημένη αλλά παράξενα και παράλογα λειτουργική νομική ασυλία ως δήθεν «ακτιβιστές»..

Το ερώτημα για την Ελλάδα λοιπόν εδώ, δεν είναι ποιος θα τους το επιτρέψει, αλλά ποιος θα τους σταματήσει.

Οι υποκινητές είναι γνωστοί. Τα ποινικά αδικήματα που ήδη έχουν διαπράξει και αυτά οφθαλμοφανή.

Η διαφορά ανάμεσα σ’ έναν πετυχημένο πατριώτη πολιτικό και στους « αδιάφορα Ιστορικά άλλους» δεν είναι η έλλειψη δύναμης ή γνώσης, αλλά μάλλον η έλλειψη θέλησης.

Έχετε λοιπόν τη θέληση κύριοι πολιτικοί να σώσετε την Ελλάδα έστω και με ιδρώτα, δάκρυα, λύπη και αίμα στον τρομοκρατικό πόλεμο που δέχεται ;

Ή η τυχόν απόφαση σας να αποφύγετε και να ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΕ (ως συνήθως) «κάτι κακό» θα σας κάνει για μια ακόμα φορά να διστάσετε έτσι ώστε να αφήσετε αυτό «το κακό» προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε να είναι αδύνατο να αποφύγουμε μεσοπρόθεσμα τον αφανισμό κυριολεκτικά του Ελληνικού Κράτους ;

Μην σφυρίζετε αδιάφορα, χτενίζεστε και αναβάλετε το καθήκον σας κύριοι ταγοί της εξουσίας.

Η Ελλάδα γίνεται θνητή και ευάλωτη με αυτή τη μεθοδολογία σας.

Ή μήπως μερικοί από εσάς, αυτό θέλετε ;


Team Apopsis

Here