Η ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗ

   (Ο πόλεμος είναι ληστεία, ή άμυνα κατά της ληστείας).
   Karl Kautsky 1854-1938


   Ποιός συνετός άνθρωπος πείστηκε αυτές τις ημέρες ότι, ο πόλεμος που άρχισε κατά της Λιβύης και συνεχίζεται, με πρωτοβουλία της Γαλλίας, έχει ως σκοπό την υποστήριξη των ευγενών ιδανικών του ανθρωπισμού και της προστασίας των αμάχων πολιτών, οι οποίοι καταπιέζονται από τον τύραννο!!! Καντάφι;

Είχαμε μέχρι τώρα τον παγκόσμιο χωροφύλακα, ο οποίος, με την κάλυψη της δήθεν υποστήριξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του ιδανικού της ελευθερίας, δεν άφηνε ευκαιρία να μην επεμβαίνει, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και προς υλοποίηση αυτού του σκοπού, αφάνιζε λαούς από το πρόσωπο της. Αναφέρομαι, φυσικά, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι οποίες, μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν άφησαν γωνιά του πλανήτη που να μην μεταφέρουν την πολεμική τους μηχανή και να μην ξεκληρίσουν λαούς.

Θύματα και εμείς της κομμουνιστικής θηριωδίας, βλέπαμε τις επεμβάσεις της Αμερικής ως δικαιολογημένες, διότι, πιστεύαμε πως αποτελούσαν στιβαρό κυματοθραύστη κατά της εξάπλωσης του Κομμουνισμού. Η Αμερική, όμως, άλλα συμφέροντα υποστήριζε. Οι πόλεμοι που διεξήγε στην Αφρική και στην Ασία, είχαν οικονομικούς και όχι ιδεολογικούς στόχους.

Ο Γερμανός Σοσιαλδημοκράτης Karl Kautsky, γνωστός σ’ όσους ασχολούνται με την πολιτική και την κοινωνιολογία, ορθώς προσδιόρισε την έννοια του πολέμου. Ο πόλεμος είναι ληστεία. Αυτή τη ληστεία κατά του πλούτου της Λιβύης επιδιώκουν να υλοποιήσουν οι επιτιθέμενοι σήμερα. Αιχμή του δόρατος ο πρόεδρος της Γαλλίας, ο κ. Νικολά Σαρκοζύ. Η Γαλλία, ύστερα από το σκληρό μάθημα που πήρε στην Ινδοκίνα το 1955-1956, με την κατάληψη του οχυρού Ντιεν Μπιεν Φου και τη σύλληψη του στρατηγού Ντε Γκαστρύ από τους Βιέτ Μίνχ, όχι μόνο δεν τόλμησε να ξαναεπιδιώξει πολεμικές αναμετρήσεις, αλλ’ ο πρόεδρος στρατηγός Ντε Γκώλλ, απάλλαξε από τη γαλλική αποικιοκρατία και τις χώρες της Αραβικής χερσονήσου. Τώρα, κατά τρόπο ακατανόητο, η Γαλλία επαναλαμβάνει τυχοδιωκτικές ενέργειες και με εντελώς ντιλετάντικη πολιτική, εμπλέκει τον μισό κόσμο σε πολεμικές περιπέτειες.

Στην πρώτη, λοιπόν, περίπτωση, ο πόλεμος αυτός είναι ληστεία. Ορθώς ο Kautsky τον προσδιορίζει έτσι. Η υποκίνηση διαφόρων φυλών κατά του καθεστώτος Καντάφι, αφού πρώτα πέτυχε το πείραμά τους με την Αλγερία και την Αίγυπτο, οι οποίες ξεσήκωσαν αναταραχή και προέβησαν σε πράξεις βίας, έδωσε το έναυσμα για την “ανθρωπιστική” επίθεση των παλικαράδων κατά της Λιβύης. Μάλιστα τώρα που ο Καντάφι ηρέμησε και μπήκε σε ένα δρόμο συνεργασίας με τις Δυνάμεις της Δύσης. Γιατί δεν κινήθηκε κανένας, όταν ο Καντάφι χρηματοδοτούσε και εκπαίδευε τρομοκράτες στη χώρα του, οι οποίοι ανατίναζαν αεροπλάνα και σκότωναν εκατοντάδες αθώων ανθρώπων; Όταν είχε παρατραβήξει το σχοινί, ο πρόεδρος Ρήγκαν του έστειλε πεσκέσι μερικούς πυραύλους και τον επανέφερε στην πραγματικότητα από το ντελίριουμ του Τρέμενς από το οποίο διακατείχετο. Τώρα γιατί ο πόλεμος; Γιατί άλλο: Για ληστεία. Είναι φανερό. Όλα τα γεράκια, τα προσκυνημένα στα κέντρα αποφάσεων της Αμερικής, επιτέθηκαν κατά της Λιβύης. Ο πόνος τους υπήρξε μεγάλος για εκείνους που εξεγέρθηκαν και άρχισαν τις πράξεις βίας, αλλά δεν πονούν καθόλου για τον υπόλοιπο λαό της Λιβύης που σκοτώνουν καθημερινώς, βομβαρδίζοντας τη χώρα αυτή χωρίς διακοπή.

Ο Καντάφι, ο αντιπαθέστατος αυτός δικτάτορας, αλλά αναμορφωτής της ερήμου της Λιβύης, αμύνεται κατά της ληστείας. Γνωρίζει τους σκοπούς. Τα αρπακτικά τα γνωρίζει καλά. Αλλά, τα ξεπουπουλιασμένα κοτόπουλα, τα οποία αποφάσισαν να φορέσουν φτερά γερακιού, όπως είναι οι πολιτικοί της δικής μας χώρας, τι δουλειά είχαν να ανακατευθούν με την επιδιωκόμενη ληστεία;

Άκουσα χθες το βράδυ στην τηλεόραση, δηλώσεις ενός ασυνάρτητου ανθρώπου, ο οποίος μιλούσε στην Αγγλική γλώσσα κάπου στην Ευρώπη, θαρρώ στις Βρυξέλλες, του κατά κακή μοίρα υποτιθέμενου πρωθυπουργού της Ελλάδος κ. Γιώργου Παπανδρέου, προσπαθώντας να δικαιολογήσει την επέμβαση των νεοαποικιοκρατών και τη συμμετοχή της Ελλάδος στο έγκλημα κατά της Λιβύης. Είμαι υποχρεωμένος να δηλώσω ότι τρόμαξα. Ακούγοντας έναν άνθρωπο, που έχει τη δυνατότητα αυτή τη στιγμή να εμπλέξει την Ελλάδα ακόμα και σε πόλεμο, έναν άνθρωπο χωρίς ειρμό, χωρίς γνώσεις, χωρίς υπευθυνότητα, επαναλαμβάνω, τρόμαξα. Πού βαδίζει η χώρα μας; Πού την οδηγούν; Ποια συμφέροντα της Ελλάδος διακυβεύονται στη Λιβύη και χωρίς κανένα δισταγμό θέσαμε στη διάθεση των επιτιθεμένων νεοαποικιοκρατών τις στρατιωτικές και εδαφικές μας διευκολύνσεις; Γιατί η Γερμανία αντιτάχθηκε από την αρχή σε μια τέτοια τυχοδιωκτική ενέργεια;

Τελικώς δεν υπάρχει κανένας στην Ελλάδα που να μπορεί να πει ένα όχι στους δολοφόνους των λαών; Αφήσαμε το ΚΚΕ να πάρει τη σκυτάλη του πατριωτισμού και να μας διδάξει τρόπους ειρήνης και δημοκρατίας; Ο κ. Σαμαράς, σε πλήρη σύμπλευση με τον κ. Παπανδρέου; Στο κάτω-κάτω, ο κ. Παπανδρέου είναι αμερικανός πολίτης, τοποθετημένος και εντεταλμένος για την εξυπηρέτηση στην Ελλάδα των αμερικανικών συμφερόντων. Αλλά, ο κ. Σαμαράς; Αναπληρωτής του; Δεν θέλω να αναφερθώ στον κ. Καρατζαφέρη και στην κυρία Μπακογιάννη. Γνωστή η πορεία τους. Πού πάμε;

Ο κόσμος ολόκληρος, με τα ασήμαντα ανθρωπάκια που τοποθέτησε στο πηδάλιο των χωρών του, βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί. Ίσως δεν είναι μακριά η ώρα που θα βρεθεί σε ολοκληρωτικό ολοκαύτωμα. Γιατί; Όταν θα υπάρξει αντίδραση στην εξυπηρέτηση των ανόμων αμερικανικών συμφερόντων, τότε τα πράγματα θα οδηγηθούν στον όλεθρο. Οι άνθρωποι αυτοί, οι Αμερικάνοι, δεν βλέπουν τίποτε άλλο μπροστά τους από δολάρια. “Αλλ’ εισί του κέρδους άπαντες ήττονες…”, λέγει ο Αριστοφάνης στον Πλούτο. Τι θα γίνει η ανθρωπότητα; Ας μην γίνω εγώ προφήτης…

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗΣ