Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Το εθνικό μας κουσούρι


Λέγαμε χθες για το κουσούρι μας να μην αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και να πασχίζουμε να τα φορτώσουμε σε άλλους. Αλλά ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός πως έχοντας αυτή τη νοοτροπία δεν καταφέρνουμε τελικά να διδασκόμαστε από αυτά, έτσι ώστε να μην τα επαναλαμβάνουμε. Το έχουμε κάνει πολλές φορές έως τώρα και πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Πάρτε για παράδειγμα τον Ξεσηκωμό του 1821, που είναι και πρόσφατος ο εορτασμός της επετείου του. Μάθαμε στο σχολείο και μαθαίνουν σήμερα τα παιδιά μας σχεδόν αποκλειστικά για ηρωισμούς και θυσίες. Αλλά ούτε εμείς μάθαμε ούτε τα παιδιά μας μαθαίνουν στην έκταση που πρέπει ότι πέρα από τους ηρωισμούς και τις θυσίες υπήρχαν αντιπαλότητες, δολοπλοκίες, διχόνοιες, οικονομικά σκάνδαλα και προδοσίες, που πιθανότατα θα ακύρωναν την εθνική προσπάθεια αν δεν επενέβαιναν οι ξένοι στο Ναβαρίνο. Κοντολογίς, το σχολείο ούτε τότε ούτε τώρα διδάσκει την αλήθεια για όσα έγιναν τότε.

Δεν λέω ότι δεν πρέπει να ξέρουμε και να τιμάμε αυτούς που αγωνίστηκαν, αλλά πρέπει να ξέρουμε και τα στραβά. Και μάλιστα είναι χρησιμότερο να ξέρουμε τα στραβά για να φροντίζουμε -κι εμείς και οι επόμενοι- να τα αποφεύγουμε. Αλλά εμείς το βιολί μας. Οι άλλοι είναι που φταίνε, εμείς ποτέ.

Για τον μέσο Ελληνα για τη Μικρασιατική Καταστροφή φταίνε οι Τούρκοι, για τον εμφύλιο οι Αγγλοαμερικανοί, για τη χούντα η CIA, για την εισβολή στην Κύπρο οι Τούρκοι και για τη σημερινή κατάντια μας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εξαιρέσεις -και μάλιστα σπάνιες- είναι όσοι πραγματικά πιστεύουν και το λένε ότι όλα αυτά τα δεινά προκλήθηκαν από δικά μας λάθη, που κάποιοι άλλοι φρόντισαν να τα αξιοποιήσουν προς όφελός τους.

Λένε πως όσοι αγνοούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν. Και δυστυχώς, στην πλειονότητά μας, εμείς την ιστορία μας ούτε την ξέρουμε ούτε θέλουμε να τη μάθουμε στον βαθμό και στην έκταση που πρέπει, έτσι ώστε να αποφεύγουμε τα λάθη που μόνιμα κάνουμε και να αναπαράγουμε κρίσεις και καταστροφές.

Αλλά είπαμε, το συγκεκριμένο κουσούρι περνάει από γενιά σε γενιά, είναι στο DNA μας. Και πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει τρόπος να το αποβάλουμε.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
bartzinopoulos@hotmail.com

Πηγή : http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11823


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.