Ο κ. Πάγκαλος είναι σοφιστής. Σαν ταχυδακτυλουργός σου δείχνει την αλήθεια, προς στιγμήν, την εξαφανίζει αμέσως, και σου παρουσιάζει κατόπιν ένα πράσινο περιστέρι. Είναι ικανός να παρουσιάσει και γουρουνόπουλο βέβαια αν ενδώσει στις γαστριμαργικές του ορέξεις. Προσφάτως έδωσε μια ομιλία όπου επιχείρησε να αποδείξει ότι οι Έλληνες είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση – μοίρα από το 1974 και εντεύθεν.
Πιθανότατα κ. Αντιπρόεδρε αυτοί που τα «φάγανε» να είναι. Εάν παρακολουθήσουμε ως παράδειγμα τη πορεία ενός δημοσίου Υπαλλήλου από το 1974 ως σήμερα και δούμε πως στη διάρκεια της «καριέρας» του έχει αποκτήσει εξοχικά, μεζονέτες, μετρητά μέσα και έξω, πολυτελή αυτοκίνητα και πανάκριβες σπουδές για τα παιδιά του… Ε τότε κύριε Αντιπρόεδρε εάν δεν κέρδιζε στον Ιππόδρομο ή στο Λοττο από κάπου τα έφαγε. Τούτος κ. Αντιπρόεδρε είναι ο συνδαιτημόνας σας στα του τα «φάγαμε» και όχι οι χαμηλοσυνταξιούχοι που τους κάνετε περικοπές.
Αυτό είναι το κλασικό μοντέλο του «τα φάγαμε» και εκφράζει κατά συντριπτικό κανόνα τη νοοτροπία του κόμματος σας Κύριε. Ως προς τα Ιστορικά σας επιχειρήματα διαβάστε και την παρακάτω κριτική της.
Δημήτρης Π. Γ.
Η Κριτική :
Κυριε Αντιπρόεδρε
Θα ήταν πράγματι ανεδαφικό να πει κανείς ότι η Ελλάδα του 2010 είναι στα επίπεδα του 1974 .Αν συνέβαινε αυτό τότε εσείς και η παρέα σας θα είχατε φύγει στα βουνά. Όχι βέβαια ότι δεν θα φύγετε αλλά προς άλλη κατεύθυνση .
Όμως να μας λέτε ότι το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα είναι μόλις 5% αναπαράγοντας τα στατιστικά που η ΝΔ έφερε τότε στον ΟΗΕ και εσείς καταγγείλατε στην Ευρώπη και ήρθαμε στα χάλια που ήρθαμε, ξεφεύγει από τα όρια του πολιτικώς ευπρεπούς.
Δηλαδή χρησιμοποιείτε χαλκευμένα στοιχεία εν γνώση σας, προκειμένου να πείσετε τους έτερους Βουλευτές ότι οι Έλληνες είναι πλούσιοι και εύποροι και σε κάθε περίπτωση αντέχουν τα νέα μέτρα και ακόμη σκληρότερα.
Κύριε Πάγκαλε, δεν απευθύνεστε σε ανόητους. Ανόητος είναι όποιος σας πιστέψει. Προφανώς οι εντός του Κοινοβουλίου να ήθελαν να σας πιστέψουν. Όμως οι εκτός ευρισκόμενοι, δεν νομίζω ότι είχαν τέτοια όρεξη και βέβαια πάθημα.
Τότε η κατάσταση της Ελλάδος είναι σχιζοφρενής. Ενώ οι Έλληνες περνάνε φίνα, η χώρα κινδυνεύει να πτωχεύσει και το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να διορθώσουμε τον δημόσιο τομέα που δεν λειτουργεί. Αυτά κατά την άποψη σας είναι τα αίτια της σημερινής κατάντιας. Άρα ευθαρσώς πλέον το λέμε :
Είστε και εσείς μέρος του προβλήματος .
Φύγετε σε θάλασσα ,βουνά η όπου αλλού, όμως αφήστε μας ήσυχους μήπως και σωθούμε. Διότι με σας κυβέρνηση ,θα μας πείτε ότι η ευθανασία είναι μία λύση .
Η ομιλία σας στην βουλή κύριε Πάγκαλε δεν αφήνει περιθώρια έτερης κρίσης .
Είστε πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο .
Ένας ανώνυμος σκεπτόμενος
Ιδού και η ομιλία του Κ. Αντιπροέδρου :
Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, στη Βουλή, στη συζήτηση του προϋπολογισμού του έτους 2011, 22.12.2010.
Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ξεκινήσω από το τέλος της ομιλίας του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, από το μήνυμα αισιοδοξίας το οποίο εξέφρασε και από το μήνυμα αλληλεγγύης προς το συνάδελφο μας κ. Χατζηδάκη, οποίος έπεσε θύμα μιας άγριας αντικοινοβουλευτικής επίθεσης.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ότι κάνουν λάθος όσοι νομίζουν στον τύπο ή στη διανόηση αυτής της χώρας, ίσως και μερικοί σ’ αυτή την Αίθουσα, ότι το θύμα ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος ή το συγκεκριμένο κόμμα. Το θύμα που εστοχεύετο ήταν ο κοινοβουλευτισμός, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και δικαιολογία γι΄αυτό δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει δικαιολογία για τους φασίστες τραμπούκους. Η αγανάκτηση είναι ένα θέμα, οι αντιρρήσεις και η αντίθεση προς μία πολιτική είναι ένα θέμα, όμως η δυνατότητα οποιουδήποτε πολίτη να κυκλοφορεί ελεύθερος στην πόλη χωρίς να υφίσταται βάναυση επίθεση εναντίον της υγείας και της ζωής του από άλλους που υποτίθεται ότι με τον τρόπο αυτό εκφράζουν κάποιο συναίσθημα, είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί.
Και θα περίμενα συντομότατα οι άνθρωποι αυτοί, όποιοι και αν είναι κι όποιο και αν είναι το παρελθόν τους, να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη.
Υπάρχει μια επίθεση εναντίον του Κοινοβουλίου, «εναντίον της Μεταπολίτευσης», μερικοί λένε. Βλέπουμε κι ακούμε και διαβάζουμε διάφορους που λένε ότι η χώρα κατεστράφη, πήγε πίσω, στα χρόνια αυτά από το 74 μέχρι τώρα, στα τριάντα πέντε αυτά χρόνια. Βέβαια εδώ θα σας θυμίσω τι υπήρχε πριν από το 74, γιατί όλοι μπορούμε να το σκεφθούμε: αυτοί που το ζήσαμε -γιατί το έχουμε ζήσει- κι αυτοί που δεν το έζησαν, διότι μπορούν να το διαβάσουν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή αυτή η σκέψη περί της “ακαταλληλότητας”, του κοινοβουλευτικού συστήματος και της αβελτηρίας του συνδυάζεται με την οικονομική κατάσταση της χώρας, θα μου επιτρέψετε να
χρησιμοποιήσω τέσσερις δείκτες, που δημοσίευσε πρόσφατα ο Πάσχος Μανδραβέλλης, στην «Καθημερινή», στις 12.12.10 και που πιστεύω ότι είναι χαρακτηριστικοί. Πρόκειται για τέσσερις κορυφαίους δείκτες.
Το 74 ο Έλλην πολίτης είχε κατά κεφαλήν εισόδημα 2.722 δολάρια. Σήμερα ο Έλλην πολίτης, αυτός που «πεινά», που «δοκιμάζεται», που «χειμάζεται» έχει κατά κεφαλήν εισόδημα 31.670 δολάρια από 2.722. Αυτό είναι το πρώτο αποτέλεσμα της Δημοκρατίας!
Το 74 η Ελλάδα ήταν από την άποψη του συλλογικά παραγόμενου πλούτου τριακοστή έκτη στον κόσμο. Σήμερα είμαστε εικοστοί πέμπτοι, παρότι έχουν προστεθεί πάρα πολλές καινούργιες χώρες από τότε.
Το 74 ο μέσος όρος ζωής στην Ελλάδα ήταν εβδομήντα τρία χρόνια. Σήμερα είναι εβδομήντα εννέα και μισό χρόνια.
Το 74 το ποσοστό της απόλυτης φτώχειας, με τα κριτήρια του OHE κι όχι τα κριτήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν 23,5%. Σήμερα είναι 5%.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της λοιδορούμενης και συκοφαντούμενης δημοκρατίας, χωρίς κανείς να υπολογίσει και τα τριάντα έξι χρόνια, για πρώτη φορά στην ιστορία μας, ειρηνικής ζωής, με την απόλαυση ολοκληρωμένων δημοκρατικών ελευθεριών, ισότητας των φύλων, ανάπτυξης της περιφέρειας και εισόδου στην κοινωνική και στη δημόσια ζωή μεγάλων στρωμάτων που μέχρι τότε εκρατούντο στο περιθώριο.
Είμαστε υπερήφανοι, λοιπόν, για τη δημοκρατία μας και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τη δημοκρατία μας. Πρέπει να την υπερασπιστούμε πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι από το κλίμα της αντιδικτατορικής συναίνεσης του 1974 προέκυψε βαθμιαία, μέσα από τη λειτουργία των θεσμών που είχαμε προκρίνει, μία συναίνεση που οδηγούσε σε συνενοχή. Μέσα από το άθλιο σύστημα του σταυρού προτίμησης διαμορφώθηκε μια ατομική και κομματική ψηφοθηρία, που έπρεπε να οδηγήσει μοιραία στην αλίευση και στη διατήρηση κομματικής πελατείας. Έτσι συγκροτήσαμε ένα τεράστιο κράτος, το οποίο δεν δικαιολογείται σε σχέση με τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας και αυτό το τεράστιο κράτος και το τεράστιο έλλειμμα, που η λειτουργία αυτού του κράτους συνεπάγεται, μας οδήγησαν στη σημερινή μας θέση.
Μια χαρά είναι η Ελλάδα. Και πλουτοπαραγωγικούς πόρους έχει και επιχειρηματίες έχει κι έναν σκληρά εργαζόμενο λαό έχει στον ιδιωτικό τομέα. Το πρόβλημα μας είναι το πώς θα καταφέρουμε ο δημόσιος τομέας μας να καταναλώνει αυτά που έχει και όχι αυτά που δεν έχει, να καταναλώνει το χθες και όχι να προεξοφλεί το αύριο. Αυτή είναι η τεράστια προσπάθεια στην οποία μπορεί να αποδυθεί η χώρα και πρέπει να αποδυθεί. Και αυτή την τεράστια προσπάθεια προσπαθούμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να φέρουμε σε πέρας.
Βέβαια αυτό σημαίνει ότι παράλληλα υπάρχουν και άλλες συνθήκες. Κατά κάποιο τρόπο οι συγκυρίες δεν είναι ποτέ απομονωμένες. Υπάρχουν τέτοια έτη κρίσης στην ιστορία της ανθρωπότητας και στην ιστορία των λαών και πιστεύω ότι όταν θα περάσουν τα χρόνια, αυτό το έτος το φοβερό, το 2010, θα μείνει στη συλλογική μας μνήμη με τέτοια μορφή. Καταρρέει, απ’ ό,τι φαίνεται, η παγκόσμια ισορροπία των νομισμάτων, η αμφισβήτηση του δολαρίου από το ευρώ.
Επισημαίνεται, με επιπτώσεις που αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε, η είσοδος στην παγκόσμια κατανομή δυνάμεων μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων, όπως είναι η Κίνα και η Ινδία. Κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η συνέπεια, σε δέκα ή είκοσι χρόνια, της παρουσίας αυτών των γιγάντων, που αυτή τη στιγμή σε πάρα πολλούς τομείς υποσκελίζουν και την Ευρώπη αλλά σε μερικούς τομείς και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η Ινδία βαδίζει με τεράστια βήματα προς την παγκόσμια πρωτοπορία σε ό,τι αφορά τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και την παραγωγή προγραμμάτων, παραδείγματος χάρη. Είναι κάτι που δεν το έχουμε υπόψη μας ή δεν το σκεπτόμαστε.
Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι ταυτόχρονα με τα οικονομικά του κράτους μας, ταυτόχρονα με τη δημοσιονομική ισορροπία, κατέρρευσαν στη συνείδηση του λαού οι δομές που τόσα χρόνια είχαμε αρνηθεί να αναθεωρήσουμε. Και πρέπει να προχωρήσουμε ραγδαία. Κάναμε ένα βήμα με τον «Καλλικράτη» σε ό,τι αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση. Είπε ο κύριος Υπουργός των Εσωτερικών, ο συνάδελφος μου κ. Γιάννης Ραγκούσης, σήμερα το απόγευμα, ότι στο τέλος του έτους που έρχεται θα προχωρήσουμε στην αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Είμαστε η προτελευταία Βουλή που προέρχεται από το σύστημα του σταυρού προτίμησης, η προτελευταία Βουλή δηλαδή που προέρχεται από ένα σύστημα -να μην το κρύβουμε- συναλλαγής και πελατειακής εξάρτησης από τον πολίτη και τον ψηφοφόρο.
Όλα αυτά τα συστήματα, όταν συγκροτούνται και αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργούν τα συστατικά μιας εθνικής κρίσης. Ζούμε μια εθνική κρίση. Θα πρέπει να είναι εθνική η προσέγγιση μας. Δεν θα έλεγα «πατριωτική», γιατί πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που ο καθένας από σας μπορεί να το συναγάγει ως συμπέρασμα. Θα έπρεπε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να κάτσουμε στο χρόνο που έρχεται να δούμε τις ισορροπίες που απομένουν, αυτές που συζητάει η προηγμένη ανθρωπότητα: την ισορροπία ανάμεσα στο σήμερα και το αύριο, τα τεράστια συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, παραδείγματος χάρη, με μειωμένη γεννητικότητα και την ανισορροπία που αυτόματα προκαλείται και που δεν μπορεί να επιλυθεί με καλές προθέσεις. Να προχωρήσουμε στην αμφισβήτηση της ανισορροπίας ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.
Καλή είναι η ανάπτυξη. Όλοι μπορούμε να βγούμε με μία μεταξωτή σημαία στους δρόμους και να κραυγάζουμε «ανάπτυξη, ανάπτυξη». Όμως ανάπτυξη σημαίνει ανισότητες. Η στασιμότητα διατηρεί τα πράγματα όπως είναι. Η ανάπτυξη οδηγεί σε μεγαλύτερες ανισότητες. Χρειάζεται μια πολιτική απάντλησης των ανισοτήτων, λοιπόν, ανάμεσα στους εργαζόμενους των διαφόρων κατηγοριών, που δεν αντιστοιχούν σ’ αυτούς που υπήρχαν στο παρελθόν. Και το τρίτο είναι βέβαια η ισορροπία ανάμεσα στην παραγωγή και στη φύση, η ανάγκη να προοδεύσουμε σε ό,τι αφορά τη βιομηχανία και την ουσία της μεταποίησης, που στη χώρα μας υστερεί, ενώ ταυτόχρονα δεν θα παραβιάζουμε το φυσικό μας περιβάλλον και την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε
http://www.pangalos.gr/portal/?p=1480
Υ.Γ. Κ. Πάγκαλε. Εμείς σας τα γράφουμε επωνύμως και με τη πρώτη σας νομική όχληση δημοσιοποιούμε τα ονόματα μας. Ισχυριζόμαστε δε, ότι ψεύδεστε ασυστόλως ενώπιον του Ελληνικού Λαού και εν γνώσει σας, πράγμα που κατά την άποψη μας, είναι η χειρότερη κατηγορία που μπορεί κανείς να σας προσάψει.
Προβείτε…
ΤΕΑΜ APOPSIS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.