Είναι λογικό και σωστό το σκεπτικό της απόφασης υπόθεσης Κορκονέα – Σαραλιώτη ;

Σε μία δημοκρατία το σωστό είναι να ακούγονται όλες οι απόψεις. Δεν είναι «ταμπoύ» να σχολιάζεται μια δικαστική απόφαση και πόσο μάλλον το σκεπτικό της αρκεί να γίνεται καλόπιστα, κομψά και μέσα στο πλαίσιο που ορίζει ο νόμος. Επειδή το συγκεκριμένο σκεπτικό το θεωρούμε τραγικά τελείως λάθος (θα ανατραπεί άλλωστε – εδώ πραγματικά ποντάρουμε- από τη δευτεροβάθμια κιόλας εκδίκαση του), θα θέλαμε να τονίσουμε τις προφανείς αντιφάσεις του.

Δεν σχολιάζουμε δικαστική απόφαση αλλά κριτική κάνουμε στο σκεπτικό μίας υπόθεσης.

Σχολιασμό και επηρεασμό (ίσως) έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν με του που έμαθε μόνο το περιστατικό ομίλησε για δολοφόνους, δίχως να έχει κανένα στοιχείο εν γνώσει του !

Όσοι θέλουν να ασχοληθούν με το θέμα απαραίτητα πρώτα ας διαβάσουν το εξής άρθρο:

http://www.eglimatikotita.gr/2011/05/to.html

Εκεί περιγράφεται το σκεπτικό αυτούσια, ενώ εδώ, θα χρησιμοποιήσουμε επιλεκτικά αποσπάσματα του. Άρα καλό θα ήταν να έχει κάποιος σφαιρική άποψη.

Ο Κορκονέας καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο (με πρόθεση) με τα εξής επιχειρήματα του σκεπτικού :

Ι) …«από τις προηγηθείσες σχετικές απειλές με τις οποίες εξέφρασε ρητώς ότι είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση, καθόσον απηύθυνε στα νεαρά άτομα τις φράσεις ''ελάτε τώρα ρε ...'', ''ελάτε να σας δείξουμε'', ''ελάτε αν σας τολμάει'',»

Η ανθρωποκτόνος πρόθεση εδώ ορίζεται με τις φράσεις δηλαδή : « ''ελάτε τώρα ρε ...'', ''ελάτε να σας δείξουμε'', ''ελάτε αν σας τολμάει'',». Να μας συγχωρεί το σκεπτικό αλλά εάν στη πραγματικότητα ίσχυε αυτό, η μίση Ελλάδα θα είχε φονεύσει την άλλη μισή. Στην ίδια χώρα ζούμε, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.

ΙΙ) «από την εγγύτητα της απόστασης μεταξύ του δράστη και του θύματος, η οποία, κατά προσέγγιση, ανερχόταν σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, με κάθε πιθανή απόκλιση, σε είκοσι πέντε (25) με περίπου τριάντα (30) μέτρα,»

Κανείς ποτέ δεν έμαθε επακριβώς τη θέση δράστη θύματος. Εκτός του ότι εδώ αφενός η «υπόθεση» γίνεται μια αυθαίρετη υπέρβαση και μετουσιώνεται σε «βεβαιότητα», αφετέρου, είναι απορίας άξιον πως η «εγγύτητα» αποτελεί επιχείρημα για ανθρωποκτόνο πρόθεση ! Αδυνατούμε όχι να το καταλάβουμε αλλά και να το συνειδητοποιήσουμε. Αντίστροφα, δηλαδή, ο ελεύθερος σκοπευτής που πυροβολεί το θύμα από 2 χιλιόμετρα έχει μη ανθρωποκτόνο πρόθεση ; Να μας συγχωρείτε αλλά δεν αντιλαμβανόμαστε καν αυτό το επιχείρημα.

ΙΙΙ) «από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα η πράξη, ήτοι χωρίς να υπάρξει σε βάρος τους σφοδρή επίθεση ενωμένη με επικείμενο κίνδυνο θανάτου ή βαριάς σωματικής βλάβης ανθρώπου από άτομα του αναρχικού ή αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως αβάσιμα διατείνονται, ούτε όμως υπήρξε εναντίον τους εκ μέρους των νεαρών ατόμων οποιαδήποτε πρόκληση, γεγονός που καταδεικνύει, επιπλέον, ότι ο Κορκονέας είχε σταθμίσει τη σημασία και τις συνέπειες της πράξης του,

…και σε συνάφεια με αυτό :

Στην απόφαση αναφέρεται πως ο Κορκονέας «σκόπευσε προς το μέρος των νεαρών ατόμων» και πυροβόλησε δύο φορές και περιγράφεται λεπτομερώς πως η μία βολίδα χτύπησε σε διακοσμητική μπάλα του οδοστρώματος και βρήκε κατάστηθα τον 15χρονο Αλέξανδρο, προκαλώντας του σχεδόν ακαριαίο θάνατο.»

Τα πραγματικά περιστατικά ποτέ δε θα τα μάθουμε. Είναι γεγονός πάντως πως η πλειοψηφία μαρτύρων κατηγορίας ήταν από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Εδώ το σκεπτικό όχι μόνο δεν το έλαβε υπόψη του αλλά υπερθεματίζει για την άψογη περιγραφή των του συμβάντος, διαψεύδοντας δε και το προφανές γεγονός ! *

Το ότι έχουμε ευθεία βολή κατόπιν εξοστρακισμού ή εποστρακισμού είναι μια πολύ μεγάλη Ιστορία σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Όσο παράλογο φαντάζει αυτό, και στη συγκεκριμένη υπόθεση τόσο παράλογο είναι κατά την άποψη μας, η οποία είναι βαθύτατα μελετημένη.

Το θύμα επιπρόσθετα δέχθηκε το βλήμα όχι κατάστηθα (ίσως το άρθρο, το αρχικό εδώ, να σφάλει) γιατί αυτό είναι λάθος. Το θύμα δέχθηκε το θανατηφόρο βλήμα από τον ώμο όπου διαπέρασε εισχωρώντας από εκεί μέσα στο σώμα του και έπληξε ζωτικά όργανα (καρδία) και κατέληξε στη σπονδυλική του στήλη. Άρα όχι κατάστηθα κύριοι.

Θα μπορούσαμε λέξη προς λέξη να συνεχίσουμε τούτο τον αντίλογο. Άλλωστε μπορεί να κρίνει και ο καθένας.

Εν συντομία θα σας πούμε τις δικές μας αντιθέσεις και το γιατί.

Καταρχάς σε σκεπτικό δικαστηρίου θεωρούμε ανεπίτρεπτο να εκδηλώνεται εμπάθεια ή αν θέλετε επιχειρήματα εμπάθειας με αυθαίρετους ψυχολογικούς αφορισμούς. Δεν το επιτρέπει ξέρετε και ο νόμος …

Τι να πρωτοσχολιάσουμε, λοιπόν, τότε εδώ ;

«Περαιτέρω, αποδείχθηκε και η απαθής και αδιάφορη στάση του κατηγορουμένου απέναντι στο έννομο αγαθό της ζωής και από το γεγονός ότι μολονότι αντιλήφθηκε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, την πτώση του θύματος, ωστόσο αυτός σκεπτόταν τη διαδικασία Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης που θα ακολουθούσε λόγω ακριβώς της χρήσης του όπλου (βλ. την απολογία του ''σκεφτόμουν τι θα ακολουθούσε, ολόκληρη διαδικασία με ΕΔΕ λόγω της χρήσης του όπλου…. Την ΕΔΕ σκέφτηκα μετά τον πυροβολισμό'')».

Μόνο ένα : Εάν κάποιος σκέπτεται την ΕΔΕ για τους πυροβολισμούς προφανώς δεν έχει καταλάβει ότι οι πυροβολισμοί του είχαν και θύμα ! Ενώ λοιπόν το σκεπτικό κρίνει αυτό τον λόγο του Κορκονέα αληθή, τον χαρακτηρίζει «απαθή» δολοφόνο. Αυτό δεν συμβαίνει όμως καλά καλά ούτε σε κατά συρροή σχιζοφρενείς δολοφόνους ! Συνεχίζουμε και δεν αντιλαμβανόμαστε τα μετακινούμενα μέτρα και σταθμά αυτής της λογικής του σκεπτικού… Εκτός κι αν θεωρήσουμε πως σε μια γενική σύραξη κάποιος όταν πέφτει πρέπει να θεωρείται απόλυτα απαραίτητα και πάντα νεκρός, για να δέσει κατάλληλα το κοστούμι του ράπτη.

Η δικαιοσύνη στη περίπτωση αυτή εάν ήταν τυφλή δεν αφουγκράστηκε και ορθά ορισμένα προφανή. Μάλιστα τα ανέστρεψε αυθαίρετα και καθαρά μονόπλευρα εναντίον των ενόχων με αποτέλεσμα την εξοντωτική ποινή τους.

Είναι θλιβερό μέσα σε μια όποια δημοκρατία να υπερισχύει η πολιτική γραμμή αναρχοαριστερομηδενιστικών μειοψηφικών δυνάμεων όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο αλλά ενίοτε και σε όλο το πλαίσιο των θεσμών της.

Είναι θλιβερό να περνά η γραμμή: «βρείτε μια αφορμή και κάψτε μια πόλη» και το φαινόμενο αυτό να επιδοκιμάζεται Ιστορικά ακόμα και πρωτόδικα, με πλέον του δέοντος υπερβολικές ποινές στους αθώους, (ως προς την «αφορμή»), δημιουργήσαντες την «αφορμή».

Είναι θλιβερό για όλο το τόπο μας να μην μπορεί να εδραιωθεί η ουσιαστική αλήθεια την πραγματικών περιστατικών, το προφανές, και αντί τούτου να υπερισχύουν περιγραφές εξωορθολογικές.

Μη νομίζετε πως εδώ στην Ελλάδα η κρίση πως είναι μόνο οικονομική.

Είναι πολιτική, κοινωνική, Εθνική, αλλά πάνω απ όλα είναι κρίση ειλικρίνειας και σφαγής της αλήθειας, της όποιας αλήθειας σε όποια και κάθε περίπτωση.

Η περίπτωση Κορκονέα σε όλο της το φάσμα, από την αρχή έως και τώρα, είναι περίπτωση που παραδειγματικά υποδεικνύει σε πόσο υψηλό επίπεδο κρίσης βρισκόμαστε.

Ας είναι καλά οι πολιτικοί μας αλλά και οι πρωτοκλασάτοι δημοσιογράφοι που στηλιτεύουν τα συγκεκριμένα και διακριτά αυτά φαινόμενα.

Ας είναι καλά οι συνάδελφοι κάποιων που βάλλονται με τόσο άδικες κατηγορίες που τους συμπαραστέκονται και δεν ψευδομαρτυρούν ακόμη και εναντίον τους στις τυχόν δίκες τους.

Ας είναι καλά όλοι εκείνοι που γενικά βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας και κοιτάνε να δικαιολογήσουν τη στάση τους με τα «δικά τους», «επιστημονικά» μάλιστα «επιχειρήματα» με γνώμονα πάντα το δημόσιο συμφέρον και όχι με τα τυχόν ατομικά τους οικονομικά, πολιτικοιδεοληπτικά, ή αισθήματα δειλίας που μπορεί και να είχαν, αν δεν ήταν «σωστοί».

Στο Team Apopsis παρακολουθήσαμε την υπόθεση προσεκτικά και με σοβαρότητα από την αρχή έως τώρα. Με την παρούσα κριτική έχουμε απόλυτα καθαρή τη συνείδηση μας και όχι μόνο: Θεωρήσαμε και ηθικό χρέος να πράξουμε τουλάχιστον τη παραπάνω συνοπτική κριτική. Με οποιοδήποτε τίμημα θα υπερασπιστούμε αυτή τη κριτική εκτός κι αν κάποιος με στοιχεία προβάλλει και αποδείξει αντίθετους ισχυρισμούς, πράγμα μάλλον απίθανο με τη τροπή που έχουν πάρει τα γεγονότα. Άποψη μας είναι πως η ουσιαστική αλήθεια είναι χειρότερη ακόμα και από αυτά που περιγράφουμε, επιχειρηματολογούμε ή και υπαινισσόμαστε παραπάνω.

Λυπούμαστε, Συνέλληνες, που είμαστε εδώ κυριολεκτικά μόνοι στο τομέα αυτό, τούτης της ενημέρωσης. Εάν δε οι απόψεις μας έχουν έστω ίχνος αλήθειας θα αντιλαμβάνεστε την τραγωδία που διέπει αυτό το κράτος, αλλά και τη τραγωδία ορισμένων ταγών της εξουσίας για το πώς διαχειρίζονται αυτή την εξουσία που τους δόθηκε, όποια κι αν είναι αυτή.

* Όπου και η εκπεφρασμένη άποψη μερικών είναι : «Με κάθε τρόπο δημιουργήστε νέα Δεκεμβριανά και κάνετε Ιστορικές καταστροφές…» Ναι ή όχι ;

Team Apopsis